________________
સમજાવવાની ભાષા જુદી. એક વાર જો પ્રેમથી કહે : ‘રે પંખીડાં ! પ્રેમથી ચણજો !' બસ, બીજા દિવસથી કોઈ ત્યાં આવે નહીં; આવે તો નુકસાન કરે નહિ. બાળકો આશ્રમની શોભા બની જાય ! પણ કુલપતિ કૌશિકે તો ઊંધો ઉપાય સ્વીકાર્યો.
બાળકોએ ચીડવવા માટે કૌશિકનું નવું નામ પણ પાડ્યું : ‘ચંડ-કૌશિક;’ ચંડ એટલે ગુસ્સેબાજ કૌશિક !'
એક વાર આ કૌશિક ભિક્ષા માટે બહાર ગયો હશે, ને બાળકોની વાનરસેના ચઢાઈ લઈ આવી. કોઈ જામફળી પર ચઢ્યું ને એને લાંબી સોટ કરી નાખી. કોઈએ દાડમડી પરથી દાડમ તોડી લીધાં, ને દાડમડી ખોદી નાખી. ફૂલછોડોનો તો સોથ વાળી નાખ્યો. કૌશિકની સોના જેવી લંકા, આ નાનાં વાનરોએ વાતવાતમાં રોળી-ટોળી નાખી.
એ વખતે બહાર ગયેલો કૌશિક આવ્યો. એણે એના બાગનું સત્યાનાશ વળી ગયેલું જોયું. એના રૂંવે રૂંવે ોધ વ્યાપ્યો. પાસે પડેલો કુહાડો ઉઠાવ્યો. પડ્યો બાળકોની પૂંઠે !
બાળકો તો મુઠ્ઠીઓ વાળીને ભાગ્યાં, પણ બાળક કોનું નામ ! દોડતાં જાય ને તાપસને ચીડવવા માટે બોલતાં જાય :
‘હે રે ! આવ્યો રે ! હો રે ! ગુસ્સેબાજ કૌશિક આવ્યો !'
રે ચંડકોશિયો આવ્યો !'
છોકરાઓનો રાહુ, ખરો એ બાહુક.
આવ્યો રે આવ્યો ! ચંડકોશિયો આવ્યો !'
બાળકો આમ બોલતાં જાય ને ભાગ્યાં જાય. આગળ બાળકો ને પાછળ કૌશિક. કૌશિકના હાથમાં કુહાડો ચકચકે છે. હાથ પડ્યા તો બે-ચાર તો અહીં જ તળ રહેવાનાં !
બાળકો એને આંબવા દેતાં નથી. તાપસે આંધળી દોટ મૂકી. વચમાં ઊંડો ખાડો આવ્યો. તાપસથી એ જોવાયો નહિ. બિચારો ઊંધે કાંધ એમાં પડ્યો. ક્રોધને અંધ કહ્યો છે તે આનું નામ ! પોતાનો કુહાડો પોતાના માથામાં. એનાં સોયે વરસ પળમાં પૂરાં થયાં ! જે ખાડો ખોદે તે પડે તે આનું નામ !
ભય સામે અભય ૮૭
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org