________________
અરે, જૂઠાબોલો છે આ પરદેશી ! પકડો એની કાનપટ્ટી ! સાચું બોલાવો એની પાસે !’
‘રે મહાદેવીઓ ! કહો તો મારા પૂજ્ય પિતાના સોગન ખાઈને કહ્યું, કે હું એ નૃત્યગીતિમાં કંઈ જાણતો નથી, મને એમાંનું કશુંય આવડતું નથી !’
ધિક્કાર છે. તને, ભરતરાજ્યના રહેનારને ! તમે બધા માત્ર માનવહત્યાવાળા યુદ્ધમાં જ નિપુણ લાગો છો ! અરે, ફરી વાર આવજો અહીં. અમે સુંદરીઓ ચાપ છોડવામાં કેવી કુશળ છીએ તે બતાવશું. અસ્ત્રવિદ્યા, શસ્ત્રવિદ્યા, અશ્વવિદ્યા ને ધનુર્વિદ્યા એ ચારેમાં અમે કુશળ છીએ; પણ કઠોર ક્રૂર યુદ્ધકાર્ય અમે કોઈ પસંદ કરતાં નથી. કોઈને હણીને આપણે જીવીએ એમાં સ્વાદ કેવો ? આ કારણે અમને કાવ્ય, સંગીત, વ્યાકરણ, છંદ્ર, નૃત્ય પસંદ પડ્યાં ને અમે એ સ્વીકાર્યાં. પરદેશી ! જો, તારી જનમભોમની વિદ્યા અમે જ તને બતાવીએ ! અમારા રાજા બાહુબલે પોતે સહુને એ શીખવી છે.’ સુંદરીવૃંદ એકદમ વ્યવસ્થિત થઈ ગયું. કોઈએ કંઠ પર પુષ્પમાળ, કોઈએ મસ્તક પર ફૂલમાળ, તો કોઈએ મુખમાં સુગંધી દ્રવ્યોનાં બીડાં મૂક્યાં ! વૃંદ ગાયન-વાદન માટે તૈયાર થઈ ગયું.
ધીરે ધીરે સ્વરનાદ ઊઠ્યા.
એ નાદની સાથે જાણે બ્રહ્માંડ બદલાતું લાગ્યું; આખું વાતાવરણ બદલાતું ચાલ્યું.
ઋતુ ગ્રીષ્મની હતી, પણ થોડી વારમાં જાણે વાવંટોળ જાગ્યો. જાણે વાદળ આવ્યાં. અરે, મેઘાડંબર જાગ્યો. મીઠી મીઠી ગર્જના થવા લાગી ! ને હવે પાણી વરસવા લાગ્યું !
હંસે પોતાની પાસે રાખેલું તાડપત્ર પહોળું કરીને માથે ઓઢી લીધું ! સુંદરીવૃંદ ખડખડાટ હસી પડ્યું, બોલ્યું : ‘અરે ભલા માણસ ! આ તો મેધરજી નામનો સ્વરાલાપ હતો. ક્યાં છે વરસાદ ? આ તો ભરતગીતિનો પ્રતાપ છે.’
હંસ જેવો હંસ બહાવરો બની ગયો. એને પોતાના પૂર્વ અભ્યાસ મુજબ પુરુષ-પદ્ધતિથી એકાદ-બે સુંદરીઓને કઠોર શબ્દોથી તાડના કરવાની મરજી થઈ આવી; પણ કોમળ છતાં વજ્ર જેવી સુંદરીઓનાં સ્નાયુબદ્ધ શરીરોએ તેના પુરુષત્વના અભિમાનને ઊગતું જ ડામી દીધું.
હંસ તાડપત્ર સમેટી કંઈક સ્વસ્થ થાય, ત્યાં તો કોઈ મદારીની મહુઅર
બહલી દેશમાં ઃ ૯
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org