________________
સામેથી જવાબ મળે છે, કે નહિ તેની તેને પરવા નહોતી.
ઠંડા લાગણીહીન યુદ્ધોના નિષ્ણાત ભરતદેવ આજ લાગણીના પૂરમાં તણાતા હતા. તેઓ બોલતા બોલતા આગળ વધ્યા,
અરે સુંદરી ! શું ભરતને ભૂલી ગઈ ? એ વાત શું વીસરી ગઈ, તારે ખાતર, અરે, તારે એકને ખાતર જ ભરી સભામાં વિટ્ટ બનીને મેં પિતાજી પાસે તારી માગણી કરી, પિતાજી મૌન રહ્યા. એ મૌન મારા હૈયાને કચડી ગયું. શરમથી મારું માથું નીચું નમાવી ગયું! છતાં ભરત ધૃષ્ટ બન્યો. કોને ખાતર ? શા માટે ? ઓ સુંદરી ! જીવનપ્રાણ, હૃદય બંસરી સુંદરી, તારે ખાતર !”
હૃદયબંસરી ! જીવનપ્રાણ !” પાછળથી કોઈએ દાંત કચકચાવતાં કહ્યું. પણ ભરતદેવ તો પોતાના તાનમાં મસ્તાન હતા. કોણે એમના ચાંદુડિયા ચાવ્યા એ તરફ એમનું લક્ષ જ નહોતું.
ભરતદેવે ફરી બૂમ પાડી :
‘સુંદરી ! સુંદરી ! પિપાસુને પાણી આપવાનો ઇન્કાર કાં કરે ? શું પરબેથી પાછો ફરું ? શું તળાવથી તરસ્યો વળું ?
ઊંચો પ્રાસાદ હજી મૌન હતો. શબ્દોનો જાણે એ વર્ષોથી અપરિચિત હતો.
સુંદરી ! હૃદયેશ્વરી ! મારી હૃદયબંસરી ?
ભરતદેવે રણભેરી જેવા સ્વરે કહ્યું. આવાસની છતે છત ગુંજી ઊઠી. ખૂણેખૂણો ગાજી ઊઠ્યો.
કોણ ? ભરત ?”
સામેથી એક ક્ષણ અવાજ આવ્યો. દૂરના દ્વારમાંથી એક ક્ષણકાર્ય સ્ત્રી આવતી દેખાઈ. દેહ સાવ કુશ હતી. વાળ સાવ રુક્ષ હતા. વસ્ત્ર સાવ સાદાં હતાં.
ગાલમાં ખાડા હતા. ચાલમાં ડોલન ન હતું. ગતિમાં નૃત્ય નહોતું. દેહ પર સુવર્ણ નહોતું ! એ નારી યુવાન હતી કે પ્રૌઢા, તે કહેવું મુશ્કેલ હતું.
તે માત્ર નયનમાં જ્યોતિ હતી. મસ્તક પર દઢતા હતી. ચાલમાં ગાંભીર્ય હતું. ભરતદેવને થયું હશે મહાદેવી સુંદરીની કોઈ વિશ્વાસુ પરિચારિકા.
ભરતદેવની નજર સુંદરીને જોવા તલસી રહી હતી. એમ તો સંસારમાં જોવાના પદાર્થો ક્યાં ઓછા હતા, પણ આજ તો માત્ર સુંદરીને જ નયન ભરીને નીરખવી હતી. ૧૪ ભરત–બાહુબલી
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
