________________
૨૭
કામ અને રતિ
સુભદ્રાદેવી ઘડીભર ન બોલ્યાં કે ન ચાલ્યાં; ફક્ત આંખમાંથી શિવજીના ત્રીજા નેત્રની જેમ જ્વાલાઓ ફેંક્યા કરી.
આખી સભા મહારાણી સામે નીરખી રહી, અને મનોમન આલોચના કરી
રહી.
ભલે તું છ ખંડની પટરાણી રહી, પણ આખરે તો સ્ત્રી ને ! ભલે તું ચક્રવર્તીનાં પડખાં સેવનારી હો, પણ આખરે તો પ્રાકૃત સ્ત્રી ને ? પહાડોનું ધાવણ અને અટંકી માતા-પિતાના શિક્ષણને તેં આજે લજાવ્યું.
સ્ત્રી તો જગજ્જનની ! જગતનું અક્ષયપાત્ર ! એ આપવા બેસે તો જગત લેતાં થાકી જાય. એ આપવું બંધ કરે તો જગત વેરાન બની જાય. વજ્ર પણ એ છે, ને ફૂલ પણ એ છે ! જગતમાં મહિમામાત્ર સ્ત્રીનો છે.
એ મહિમાને મહારાણી, આજે તમે જૂઠો ઠેરવ્યો. જે સ્ત્રી જેનું મૂલ ન થાય એવું સંતાન જન્માવી જગતને ભેટ ધરી દે છે, અને એના માલિકી ભાવ માટે પોતાના નામનો સિક્કો પણ આપવો અનુચિત માને છે, એ સ્ત્રી આજ પોતાના પતિએ બિરદાવેલ બાહુબલને બે સારા શબ્દોથી વધાવી પણ ન શકી ! ભારે ભૂંડી દેખાણી રૂપભરી રાણી આજ ભરી સભામાં !
‘સ્ત્રીની નજર પગની પાની સુધી' એ કહેવતને તમે એ દિવસે જન્મ આપ્યો ! કામદેવ જેવો બાહુબલ અનેક સ્ત્રીઓના હૃદયમાં વસી, એમને પ્રેમઅગ્નિથી બાળતો. એ કામદેવની મૂર્તિ તમારા દિલમાં ભૂંડી થઈને ઊગી— કમળના વનમાં જાણે કાગડા બોલ્યા !
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
