________________
અસ્તિ કે નાસ્તિ ! હાર કે જીત ! બે પળમાં નક્કી થયાં સમજો ! બેય બંધવા ગદાને લક્ષભાગ પર ઝીંકવા ગોઠણભેર થયા, શું અદ્ભુત એ
દૃશ્ય !
એ દૃશ્ય જોવા ગંગાનાં નીર થંભી ગયાં. ગાતાં પંખીઓને ગળે ડૂમો ભરાઈ આવ્યો. હવા ભારે ઉલ્કાપાત મચાવવા લાગી.
સંસારમાં રાજ્ય માટે બંધુ-યુદ્ધ આ પહેલું હતું. અને આશ્ચર્ય એ હતું કે રાજને માટીના ઢેફાની જેમ ફેંકી દેનાર ભગવાન ઋષભજના પુત્રો વચ્ચે એ યુદ્ધ ખેલાતું હતું !
હવામાં ભારે ઉલ્કાપાત જાગ્યો. ગંગાનાં નીર બબ્બે વાંસ ઊંચાં ઊઠ્યાં. ગદાઓ સામસામી ઝીંકાઈ ! કાન બહેરા થઈ જાય તેવો ઘોષ ઊઠ્યો. પ્રેક્ષકોની આંખો મીંચાઈ ગઈ. વજ્રથી જાણે વજ ટકરાયાં.
પ્રેક્ષકો પોતાની મીંચાયેલી આંખો ઉઘાડીને જુએ છે, તો ચક્રવર્તીની ગદાના કુચ્ચકુચ્ચા ઊડી ગયેલા અને બાહુબલના હાથમાં એમની ચિરાયેલી ગદા હજી ઝઝૂમતી હતી.
નિરીક્ષકોએ પોકાર કર્યો :
‘રાજા બાહુબલ જીત્યા, ચક્રવર્તી હાર્યા !’
પણ આ પોકારનો જ પ્રત્યુત્તર હોય તેમ, ફરીથી હવાને હિલોળે ચઢાવતો, ગગનના ગુંબજને ભેદતો અવાજ સંભળાયો :
ભાગો ! ભાગો ! સર્વનાશ સમીપ આવી રહ્યો છે ! બધેથી પોકાર ઊઠ્યો : રે ! ચક્રરત્નનો પ્રયોગ થઈ ગયો છે ! બાહુબલ હવે બે પળનો મહેમાન !
હવાને વીંધતું, આંધી ને ઉલ્કાપાત વેરતું ચક્ર રાજા બાહુબલ તરફ ધસી રહ્યું. આજ રાજા બાહુબલનાં બધાંય વર્ષ પૂરાં ! ચાર-ચાર પાંચ-પાંચ દિવસની જીતનો સરવાળો આજ વિનાશમાં - મૃત્યુમાં આવવાનો હતો.
લોકો બોલ્યા : ચંદ્રમાથી બીધેલી શિયાળ ક્યાં આશરો પામે ? મોટાની સામે બાકરી બાંધવાનું ફળ આજે એ પામશે. રે બાહુબલ ! ચેતી જા, પણ હવે તો ચેતવાનો પણ કંઈ અર્થ રહ્યો નથી. ઘણું મોડું ! જીવનભરનું મોડું. રે કમનસીબ !
હવામાં તેજના તરંગો લહેરાવતું ચક્ર આગળ ને આગળ ધપી રહ્યું હતું. પણ વાહ રે બાહુબલ ! ધન્ય છે, તને જન્મ આપનાર માતપિતાને ! તેં
લડે ભરત ને બાહુબલ * ૧૭૧
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org.