________________
મુગટમંડિત મસ્તકને ધીરું ધીરું ધુણાવ્યું!
એ અજબ અંગભંગ રચી મહારાણીએ એક મધુર કૂદકો માર્યો. કળશવાળી સ્ત્રીએ હાથમાં રહેલ કળશ પગ પાસે મૂક્યો. મહારાણીએ તરત એક પગ એના પર મૂક્યો. કળશના કકડા થયા, ને મહારાણીએ નૃત્ય આરંવ્યું !
અદ્ભુત નૃત્ય ! દેવી નૃત્ય ! પૃથ્વી પર ન જન્મેલું નૃત્ય !
મહારાણીએ નૃત્ય કરતાં પીઠ ફેરવી : રે, મોટા ઘનશ્યામ અંબોડામાં દર્પણની પંક્તિની પંક્તિ ગૂંથેલી.
એક તરફ દીપક જ્યોત ઢોળે ! બીજી તરફ ઘૂઘરીઓનો ઘમકાર જાગે ! ત્રીજી તરફ જીવંત સૌંદર્યના અવતાર જેવાં મહારાણી નૃત્ય કરે !
મંત્રમુગ્ધ બન્યાં હોય તેમ બધાં બેસી રહ્યાં. કો ગારુડી સર્પને ડોલાવે એમ ડોલી રહ્યા !
મહારાણીએ રાત્રે મહાપ્રસાદ મન ભરીને પીરસ્યો. જેણે એ માણ્યો એ ધન્ય બની ગયો.
ચર્ચા માત્ર એની રહી. યુદ્ધનો વિરોધ શમી ગયો. યુદ્ધ ક્યારે લડાશે, એની રાહ જોવાવા લાગી.
–ને યુદ્ધ પોતાના પગ આગળ લંબાવ્યા.
૧૫૦ ભરત–બાહુબલી
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org