________________
ચાલે ને એ આભૂષણ તાલબદ્ધ ઝંકાર કરે ! તદ્દન નવી શોધ ! પગમાં પણ કાવ્ય, સંગીત ને નૃત્યનો અજબ સંયોગ !
રંગભરી ભૂમિ પર પત્રવલ્લરી રચતા એ પદ આગળ વધ્યા, ત્યાં ઇન્દ્રધનુના રંગોથી આવરાયેલો અર્ધો ભાગ દેખાયો. અધોભાગ ઉપર કટિમેખલા હતી. કટિમેખલા પર ઝીણી ઝીણી ઘૂઘરીઓ રણઝણતી હતી.
વાહ, વાહ ! શું સૌંદર્ય ! શું સંગીત ! કમરના હલન-ચલન સાથે ઘૂઘરીઓ જાણે ગાતી હતી, નાચતી હતી.
ધીરે ધીરે વક્ષસ્થળ દેખાયું. એ ભાગ પર એક મોટો રજત-સુવર્ણના તારોથી ગૂંથેલ હાર થનગનતો હતો. હારમાં માત્ર સુવર્ણ નહોતું, નીલમણિ, માણેક ને હીરા પણ હતાં. એમ તો આ પથરા જોઈએ તેટલા મળી રહેતા, પણ આ પથરાને તો ભારે ઘાટઘૂટ આપ્યા હતા. અને એથી એની ચમક અપૂર્વ બની હતી.
હાર પરથી દૃષ્ટિ ન ખસે, ત્યાં તો બે હાથ દેખાયા. રે ! એમાં વલય હતાં. એ વલય કેવાં રણકતાં હતાં !
ધીરે ધીરે સૌંદર્યદેહ પાસે ને પાસે આવતો હતો. આખરે મુખ દેખાયું. અરે, સૂરજ અને ચંદ્રનાં તેજ જાણે સાથે મઢાયાં મુખ તે કેવું ! કાને કુંડલ, કપાળમાં તિલક ને માથે મુગટ !
મહારાણી સુભદ્રાનો આખો દેહ હવે દશ્ય થયો. ત્યાં તો દર્પણકન્યાએ દર્પણનો પ્રકાશ એ મુખ પર લખ્યો ! શું કામણગારો એ દેહ !
ચક્રવર્તી મહારાજનું મન વ્યગ્ર બની રહ્યું. અરે, સંસાર જીતવો સહેલો છે, પણ આવી સુંદરીને જીતવી દુષ્કર છે ! એક એક અંગ જાણે પુરુષને પછાડનાર અપ્રતિરથ મહારથી બની રહ્યું છે કોઈ જોગીને બતાવ્યું હોય તો, એનો જોગ પણ ચળી જાય તેવું !
ચક્રવર્તી હજી વિચાર કરી રહ્યા છે, ત્યાં મહારાણીએ એક પગને જરા ધ્રુજાવ્યો.
એમાંથી સુંદર સ્વાવલ પ્રગટ થઈ ! જરા પગને ઊંચો કર્યો ને નીચે મૂક્યો : જાણે સહુનાં મન પર વશીકરણ
થયું !
વલયથી વાગતા હસને મેગા કર્યા ને છૂટા કર્યો !
મહાપ્રસાદ છે ૧૪૯
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
