________________
સુનો ગરીબનવાજ ! ગુર્જરના ગુણવાન, ખંભાતકે મુસલમાન પર, હુઆ જુલમ અપાર. માલિક ક્યા હૈં આપસે, છોટે મુંહ બડી બાત, બેગુનાહ હમ સભી કો, મારે સભી કોઈ લાત. બાદશાહ ઓ ગુજરાત કે, સુન લો હમરી અર્જુ, લોગ ખંભાત કે સંગદિલ, ભૂલે અપની ફ્જી. જ્વા દિયે સબ ઝોંપડે, કર દિયે કુણબે ચૂર, લૂટ લિયા અસબાબ સબ, બેટેકો કિયા બાપસે દૂર. બચ્ચું, બૂઢે, ઔરતેં, ક્લ હુએ એક હાલ, જુલ્મ ક્યા કહેં જબાનસે, હુએ હમ સબ બેહાલ. માઁસે મોંકી. અચ્છી હૈ મૂઠ-ભેડ, યહ્યું તો ગરીબ ગાય પર, પડા વડા પેડ. રહમદિલ તું શહેનશાહ, નૌશીરવાનકા તેરા નાજ, તેરી રૈયત હમ સભી, રક્ષણ કર દે મારાજ ! શેર બી એક ઘાટ પર, પીતે પાની હૈં ખૂબ, ઐસે તેરે રામેં, જુલ્મ હુઆ હૈ ખૂબ.
મકાન-મસ્જિદ સબ ગયા, રા નહીં કુછ પાસ, ઇન્સાફ કરો સુલતાન તુમ, યહી એક અરાસ.
રાજ એ અરજી સાંભળી રહ્યો, તેટલામાં તેના અંગ રક્ષકો શોધતાશોધતા ત્યાં આવી પહોંચ્યા. તેઓએ દૂરથી રાજાને સલામત જોઈ બૂમ પાડી,
‘ઘણી ખમ્મા ગુર્જર ચવર્તી મહારાજને !'
‘કોણ શિવસિંહ ?’ અંગરક્ષક્ની ટુકડીના આગેવાન શિવસિંહને ઉદ્દેશીને સિદ્ધરાજે ક્યું : ‘આ મુસલમાન ખતીબ ખંભાતનો છે.એના પર જુલમ ગુજર્યો છે.’
‘હા હજૂર, હમણાં ઉદ્ઘ મહેતાના ખંભાતમાં જૈનોની ફાટ વધી
૭૬ • ઉદા મહેતા
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
