________________
શ્રી આન બનજીના દેહાત્સગ વગેરે
પ્રતિભાસ (૧૬ ૨)
સાત્વિકી શાલ (૧૬-૫) લખાસી (૧૧-૬ )
દેહગ ( –૬)
વશ્ર્લે (૭-૪) નિદાન (૧૬-૮)
નયણ ( ૨–૨ )
29
( ૨–૫ )
( ૧૪–૩ )
..
અમ (૧૫-૧) કૃષ્ણ ( ૨૦–૨ )
કુણુ (૨૨-૪)
વરે પડે (૧૫-૫)
મુણે (૧૬-૧૦) નિસ્તર્યો (૧૬–૧૧) નમો મુજ (૧૬–૧૩)
ભાજે (૧૭–૧)
હટકું (૧૭–૪)
ઠેલે (૧૭-૭)
જેલે (૧૭-૭) પીજીએ (૧૮૫)
ટ્વેને ચાચના (૩-૬ ) *દિહા ( ૮–૩) રઢ મા (૧૧–૪) માહે ફદીએ (૧૫-૫) સધિ ( ૧૬-૬)
સુચિ (૯–૨ )
કાણ ( ૧૯-૨ )
આં ( ૧૭–૪ )
કીસડી ( ૨૨–૬ )
ઇશે. (૧૬-૯)
નિસપતિ ( ૨૨-૮)
નરખેટ (૧૩–૧)
Jain Education International
ધીંગ (૧૩-૧)
સીઝ (૧૦-૩)
ફ઼િ-+ (૧૫-૧) જલલિહા (૮-૩)
ચિત્તમે (૧૪-૭)
રંગશુ (૧૫-૧)
જેતી (૧૫-૪) અવલે પાસે (૧૭-૩) અબ (૧૯–૧)
૪૯
બીજા શબ્દોના
અથવા
અહીં ધુર, હૈં, પણુ-શબ્દોના અર્થ વિચારવામાં આવશે અથવા ઉપયેગ અથવા અર્થે કે પ્રત્યયે વિચારવામાં આવશે તે તેઓનું મૂળ મારવાડ ખાસ કરીને બુદેલખંડ અને ઉત્તર હિંદમાં જતું જણાઈ આવશે. સેચ્યૂ કે ઘણુદિયા, ધીંગ કે ખેટ, લખાસી કે રઢ એવા શબ્દોને ગુજરાતી ખેલતા કાઈ પણુ વિભાગના કહી શકાય, કાઈ પ્રાંતને ઉદ્દેશી શકાય એમ મને લાગતું નથી. ઉપરના દરેક શબ્દ પર વિસ્તારભયથી ટીકા કરી નથી, પણુ સુજ્ઞ વાચકે તે વિચારી લેશે અને કાઇ શબ્દના અર્થ ન સમજાય તે ટખા સાથે વિચારશે તે જે વિચાર હું અહીં બતાવવા માગું છું તે જણાઈ આવશે.
એકમના ( ૯–૨) ગાઢી સગાઈ (૧૯-૪ ) કરસાલી ( ૧૯–૫ ) મેષ (૨૨૯ ) પરિકર ( ૧૬–૧૧ ) સાજન (૨૨-૨ ) ઇંદ્રિયરામાં (૧૧-૨) મૂલ (૧૯–૧ ) સહી (૨૦૦૬) મનરાવાલા ( ૨૨-૧ ) ભારી ( ૮–૧૪)
મતવાસી (૧૧-૬) ચતુરાઇ(૨૨–૫)
તીક્ષણતા (૧૦-૧)
પરખાય (૧૬–૧) પરખડી છાહુડી (૧૮–૨) કયું (૨૦~૧)
તરસ (૪–૬)
કિસ્સુ (૨–૧)
હવે સ્તવનેામાં આપણે કેટલાક વાક્યપ્રયોગા વિચારીએ જે પણ એ જ હકીકતને વધારે સ્પષ્ટ આકારમાં બતાવવા ઉપયાગી થાય છે. • પ્રીત સગાઈ રે નિરુપાધિક કહી રે, સાપાધિક ધન ખાય ’( ૧૨ ) એમાં વાક્યપ્રયાગ અને શબ્દરચના ખરાખર હિંદી છે તે ત્રેવીશમા પટ્ટની ત્રીજી ગાથામાં · કેવળ અચળ અનાદિ અખાષિત, શિવશંકરકા ભેટા ’ અતાવેલા ભાવ સાથે વિચારવાથી સહજ માલૂમ પડે તેમ છે. એમાં “ સગાઈ” શબ્દ કાઠિયાવાડમાં વધારે વપરાય છે એમ ધારી લેવુ ખરાબર નથી. કાઠિયાવાડમાં સગાઈ કરતાં ‘ સગપણુ’ શબ્દ જ વધારે વપરાય છે અને તે વાત કાઠિયાવાડના પરિચયથી
.
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org