Madhusanchay

SR No.: 004505
Original Sutra Author: N/A
Author: Chitrabhanu
Publisher: Navbharat Sahitya Mandir Ahmedabad
Publication Year: 2008
Total Pages: 386
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati & Discourse
File Size: 12 MB

Page 235

ત્યાગ કરી સંયમનો પંથ લીધી, ત્યારથી શ્રીકૃષ્ણના હૃદયમાં મંથન જાગ્યું હતું. શ્રીકૃષ્ણ રસિક હતા પણ વીરતાના પૂજક હતા. યુદ્ધની વીરતા કરતાં જીવનના છલોછલ ઊભરાતા મધુરસને તજવામાં વધુ વીરતા જોઈએ – આ સત્ય એ સારી રીતે જાણતા હતા.
ઇતિહાસને પાને પણ જગતને જીતનાર લાખો રમે છે; પણ કામને જીતનાર તો વિરલ જ.
અને તેથી જ શ્રીનેમ-વિરક્ત નેમ, શ્રીકૃષ્ણને ભાવ્યા હતા.
દિલની દુનિયાનો પણ એક વૈજ્ઞાનિક અફર નિયમ છે. દિલ એકાગ્ર થઈ, પવિત્ર ભાવથી કોઈ પણ વસ્તુને સ્મરે તો એને એ મળે ન મળે.
અને તેથી શ્રીકૃષ્ણ જેના વિચારમાં મગ્ન હતા તે શ્રીમના આગમનનાં વધામણાં વનપાળે આવીને આપ્યાં :
પ્રભો ! ઉદ્યાનમાં શ્રીનેમિનાથ પધાર્યા છે !”
શ્રીકૃષ્ણ આ વધામણાં આપનારને સુવર્ણથી સત્કાર્યો અને રથ હાજર કરવા સૂચના કરી.
શ્રીકૃષ્ણ પોતાના પરિવાર સાથે શ્રીનેમને વાંદવા ચાલ્યા; પણ એમના હૈયામાં હર્ષ માતો નથી. રથના અશ્વ પવનવેગે દોડી રહ્યા છે, પણ એ તો ભાવસમાધિમાં અચલ છે.
દ્વારિકા નગરીનું ઉપવન છે. એ ઉપવનમાં ઘટાદાર એક વડલો છે. વડલા પર પક્ષીઓ, પ્રેમગીત ગાઈ રહ્યાં છે. એ વડલાની શીતળ છાયામાં પોતાના જ્ઞાની પરિવારની વચ્ચે શ્રીનેમ પદ્માસને બિરાજ્યા છે.
મુખ ઉપર શાંતિ છે. આંખમાં અમૃત છે. દેહ પર દિવ્યતા છે. વાણીમાં સુધા છે, અને ભાવોમાં મૈત્રી છે.
શ્રીકૃષ્ણ તો આ મધુરમૂર્તિના દર્શને એટલા તો મત્ત બન્યા કે નથી તો એ બોલતા કે નથી એ હસતા; નથી એ કાંઈ કહેતા કે નથી એ કાંઈ સાંભળતા, એમની પ્રેમભીની આંખો જ જાણે બધું કહેતી હતી અને સાંભળતી હતી.
શ્રીનેમ તો ગિરિનારના અબધૂત હતા. કેવળજ્ઞાનના પૂર્ણ પ્રકાશમાં એમણે વિશ્વ સાથે મૈત્રી બાંધી હતી. આખુંય વિશ્વ જેનું મિત્ર હતું, તો શ્રીકૃષ્ણ એમના સખા શા માટે નહિ ?
શ્રીકૃષ્ણ મૌન તોડ્યું : “આપને જોઉં છું અને હૃદય કોઈ અગમ્ય ભાવોથી ઊભરાઈ જાય છે, મેઘના નાદથી મયૂર નાચે એમ મારા ભાવો નાચી રહ્યા છે અને સૂર્યનાં દર્શને કમળ વિકસે તેમ મારું હૃદય વિકસી રહ્યું છે.
૨૧૮ - મધુસંચય