Madhusanchay

SR No.: 004505
Original Sutra Author: N/A
Author: Chitrabhanu
Publisher: Navbharat Sahitya Mandir Ahmedabad
Publication Year: 2008
Total Pages: 386
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati & Discourse
File Size: 12 MB

Page 171

આગળ વ્યક્ત કરે ? એ તો દોડીને માની પાસે જ જવાનું અને સ્નેહા નયને કહેવાનું :
“મા, ઓ મા ! ભલે તું મને તરછોડે, માર મારે, પણ હું તને નહિ છોડું. મારને બહાને પણ તારો હાથ મારાં અંગોને સ્પર્શે છે ને ! મને તો એ રીતે પણ વાત્સલ્યનું અમૃત જ મળે છે !'
આ સાંભળી મા હેતથી બચ્ચાને ભેટી પડે છે, બચ્ચીઓથી સ્નાન કરાવે છે; વાત્સલ્યના ચમત્કારથી માતાનું લોહી દૂધમાં ફેરવાઈ જાય છે, અને સ્તનમાંથી દૂધની ધારાઓ વહેવા લાગે છે. વાત્સલ્યના અમૃતથી છલકાતું માતા અને શિશુનું આ દશ્ય કેટલું ભાવમનોહર છે !
ભગવાન ! ઓ ભલા ભગવાન ! સંસારનું આ પવિત્ર દશ્ય શું તારી નજર બહાર છે ? આ દશ્યનું સંવેદન તેં નથી કર્યું ? કે સંવેદન કરવા છતાં સિદ્ધિના રંગમહેલમાં બેસી આંખમીંચામણાં કરે છે ?
ભલે તું આ દશ્યને ભૂલી જા, પણ હું એ કેમ વીસરું ? મેં તો એ પાવનકારી વાત્સલ્યભીનું ચિત્ર જોયું છે, ને એ સોહામણા ચિત્રને યાદ કરીને જ તારે દ્વારે બેઠો છું. સંસારના વૈભવના એઠવાડથી કંટાળીને, મમત્વના કીચડમાંથી મહાપ્રયત્ન નીકળીને, વાસનાનાં વસ્ત્રો ઉતારીને, વસ્ત્રોવિહોણો તારે દ્વારે બેઠો છું.
તું શું દ્વાર નહિ ઉઘાડે ? તારી શાશ્વત જ્ઞાનજ્યોતની હુંફ મને નહિ આપે ? હુંય જોઉં કે તું મને આમ ને આમ ક્યાં સુધી બેસાડે છે ! પણ અનંત આનંદના ઓરડામાં બેઠેલા ઓ પ્રભો ! આટલું સાંભળી લેજે ! તારી પરીક્ષા કરવાની શક્તિ કરતાં મારી પ્રતીક્ષા કરવાની શક્તિ ઘણી વધારે છે. અકિંચન એવા મારી પાસે બીજું તો કંઈ જ નથી, પણ અખૂટ ધીરજની મૂડી તો છે જ ! શું તારા હૈયાને પીગળાવવા આટલી મૂડી ઓછી પડશે ? પણ ભૂલ્યો, અરેરે ! તારી પાસે હૈયું જ ક્યાં છે, જે પીગળે ! તું તો વીતરાગ !
૪૮૬. રંગાયેલા વિચાર , વારનો પહોર હતો. હમણાં જ એ પ્રાર્થના પૂર્ણ કરી બહારના ખંડમાં
આવ્યા હતા. બાજુમાં ફોન હતો. ઘંટડી વાગી રહી હતી. એમણે રિસીવર ઉપાડ્યું. સામેથી કોઈ બોલી રહ્યું હતું. બોલનાર ઉશ્કેરાયેલ હતો, ને ક્રોધના તીવ્ર આવેશમાં બોલી રહ્યો હતો. એ ખૂબ તપ્યો. ખૂબ બોલ્યો. ઘાંટા કાઢીને બોલાય એટલું બોલ્યો. અંતે ચિડાઈને એણે પૂછ્યું : “આટલું કહું છું છતાં
૧પ૪ મધુસંચય