________________
મિલન કાજે જે ઝંખના જાગી તે જાગત ? જે પ્યાસથી હું આકુળવ્યાકુળ થઈ ગયો તે આકુળતાનો આનંદ મળત ? જે સુધાથી હું વિવશ બની ગયો તે ક્ષુધાની વેદના જાણવા મળત ?
આહ ! એ પળ યાદ આવે છે અને કંઈનું કંઈ થઈ જાય છે ! તારા મિલન માટે હું કેવો તરફડ્યો છું ? કેવી તીવ્ર આતુરતાથી તારી પ્રતીક્ષા મેં કરી છે ? કેવાં તપ મેં કર્યા છે ? અને તે વખતે ઊર્મિઓની છોળો ઉછાળતી ભાવનાઓની જે છાલક વાગતી, કલ્પનાઓની જે સરિતાઓ વહેતી, તે તું મળ્યો હોત તો બનત ? તું નથી મળ્યો એટલે જ તો આ ભાવોન્માદ જાગ્યો ! આટઆટલા કવિઓની વેદનામય વાણી વાંચી; અને તારાં ન વર્ણવી શકું એવાં રૂપો કપ્યાં, એવા પ્રકારો સર્યા, અને એવી મૂર્તિઓ સ્વપ્નમાં આણી, કારણ કે મેં તને નહોતો જોયો.
ભ્રમર ત્યાં સુધી જ ગુંજન કરે છે, જ્યાં સુધી એ રસમગ્ન બનતો નથી. રસનું દર્શન થયા પછી ભ્રમરનાદ કોઈએ સાંભળ્યો છે ? ભ્રમરને મીઠી વેદનાનું દર્શન તો રસદર્શન પૂર્વે જ થાય છે. રસ મળતાં તો એ મૌનમાં મગ્ન બની જાય છે.
૪૪૬. આનંદસમાધિ
એ જ જ્યારે તને જોઉં છું ત્યારે લાગે છે કે જે ગીતનાં મધુર સ્વપ્નોમાં નામેં તને પોઢેલો જોયો હતો, તે તો તું છે જ નહિ ! તું તો તેથી સાવ જ ન્યારો છે ! હૈયાના ફૂલ ! તારું સાચું રૂપ આજ સુધી કોઈએ કેમ નહિ કહ્યું હોય ? પણ તને જે પામે છે, સમજે છે, તે પછી શબ્દોની જટિલતામાં શું કરવા પ્રવેશે ? જે માનસરોવરમાં વિહર્યો હોય તે ગંધાતા ખાબોચિયામાં કેમ પ્રવેશે ? જેણે મત્તા કમળની સુરભિ માણી હોય તે કાંઈ લસણને ઇચ્છે ?
તારા મિલનની મત્ત મધુરતા પછી શબ્દોની લીલા કેવી શુષ્ક લાગે ! ઓહ ! શું તાજું દર્શન ! શું તારું રૂપ ! એને વળી શબ્દ માં પુરાય ? ના રે ના, એમ તે બને ! તું મુક્ત છે ને મુક્ત જ રહેશે. વિશ્વનો એવો કોઈ મહાકવિ નથી, જે તને શબ્દોમાં વર્ણવી શકે ! એ બહુ તો કહેશે : નેતિ નેતિ ! એ પાછળ જશે, આગળ નહિ, કારણ કે આગળ તો તું બિરાજે છે. તારા પદ્માસન સુદી કવિના શબ્દો કઈ રીતે આવી શકે ? અહીં શબ્દ વિરામ પામે છે. દેવ ! ચેતનાની તીવ્રતાથી મારી બધી ઇન્દ્રિયો તારું સંવેદન કરી રહી છે. તારાં દર્શનથી નયનો આનંદવિભોર છે. તારા શ્રવણથી કાન સમાધિમગ્ન છે.
ઊર્મિ અને ઉદધિ ૧૨૫
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org