________________
૩૨૬. ક્ષણ
માદી માણસને ક્ષણ-કલાક-દિવસ-માસ-વર્ષ કે જિંદગીની પણ કિંમત
નથી. અપ્રમત્તને તો એક ક્ષણ પણ સોનાનો કણ લાગે, કારણ કે સોનાને પ્રાપ્ત કરાવનાર અંતે તો ક્ષણ જ છે ને ?
૩૨૭. મૂર્ખ ખે તો તે જ છે, જે પોતાના આત્માને છેતરતી વખતે એમ માને છે કે હું જગતને છેતરું છું.
૩૨૮. દર્શન મને કેવું જડ થઈ ગયું છે !
આરસની મૂર્તિમાં ભગવાન છે, એમ એ માને છે. જીવતા માણસમાં ભગવાન છે તે તેને દેખાતા નથી !
૩૨૯. સાધના બા મની સાધના કરતાં વિચારવું કે મૃત્યુ જન્મ સાથે જડેલું છે. પણ હું તો - અત્યારે જીવંત છું. આજનો દિવસ મારો છે. તો સાધના એકચિત્તે કરી શકાશે.
વિદ્યાનો અભ્યાસ કરતાં ચિંતવવું કે મૃત્યુની પેલી પાર પણ જીવન છે. હું જીવન છું, હું અમૃત છું, હું અભય છું. મારા સ્વભાવમાં રમવાની આ અપૂર્વ પળ છે – જીવન સાતત્યની આ સમજથી તો અભ્યાસ નિર્ભયતાથી કરી શકાશે.
33૦, ઠગાતો ઠગ
, ઘડીએ માનવી અન્યને ઠગતો હોય છે, તે જ ઘડીએ તેની ઠગાઈ, ઠગનારને નીચે લઈ જતી હોય છે ! ઠગનાર ઠગીને આનંદિત બને છે,
જીવનસૌરભ = ૮૩
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
