________________ 12 . प्राकृतम्याकरणस्य [ चतुर्थः 420 हरि मच्चावित पङ्गण, विम्हइ पाडिउ लोउ / एम्वहिं राह-पोहरह, ज भाव इ तं होउं / / 115 / / वलिदैत्येन नारायणः प्रांगणे नृत्यापितः ( नर्तित ) विस्मये लोकः पातितः / इदानीं राधापयोघरयोः गोपाङ्गना पयोधरयोः यत्प्रतिभाति तद्भवतु // 116 / / 420 साव-सलोणी गोरड़ी, नवखी कवि विस-गण्ठि। . भडु पच्चलिउ सो मरइ, जासु न लग्गइ कण्ठि // 117 // सर्वसलावण्या सर्वाङ्गकोमला गौरी भामिनी 'नवखी' नवीना अभिनका कोऽपि विषग्रन्थिः समस्ति / यस्य कण्ठे न लगति पच्चुलिउ' प्रत्युत स सुभटः म पुमान् ' मरइ' म्रियते / अन्या विषग्रन्थि: स्यात्सा कण्ठे बिलग्ना सती मारयति, इयं गौरीरूपा विषग्रन्थिः कण्ठेऽलग्ना मारय तीत्यर्थः // 116 // 421 मई वुत्तउं तुहुं धुरु धरहि, कसरहिं विगुत्ताई। .... पई विणु धवल न चडइ भरु, एम्वइ बुन्नउ काई // 117 / / हे धवल हे वृषभ ! कसरेहिति-दम्यैः कलोलडकविगुप्ता:, भारस्त्वया विना न चटति, एवं किं विषादवान् कि विषदप्राप्तः, पुनः पूर्ण मयोक्तं यत्त्वं धुरु-घरं धरहितिधूर्भारमुत्पाटयेत्यर्थः // 118 // मई वुत्तउं. जं मणु विच्चि न माइ / / व्याख्या-पूर्ववत् / 422 एक्कु कइअ ह विन मावही, अन्नु वहिल्लउ जाहि / मई मित्ता प्रमानियत, पड़ बेहद खलु नाहि // 119 // ह इति सम्बोधने, कदापि नायाति 'एक्कु' एष नरः, अन्यश्चेत्कदाचिदामाति, तदा वहिल्लडं शीघ याति, 1. अयं श्लोकः सरस्वतीकण्ठाभरणे वर्तते 3-62 //