________________ // 170 // // 171 // // 172 // // 173 // // 174 / / // 175 // ध्वजः खरस्तथा ध्वांक्षः, प्रस्तुते च प्रयोजने / समापन्नास्त्रयो ह्याया न्यस्ताद् गोमूत्रिकात्रयात् प्रथमाद् ज्ञायते चिन्ता, द्वितीयात् तु शुभाशुभम् / तृतीयात् कालनिर्देशं, कुर्यादायादिति श्रुतिः शुनि ध्वजे वृषे चैव, जीवचिन्ता प्रकीर्तिता / सिंहवायसयोर्मूलं, धातुधूमेभरासभे ध्वजस्य प्रथमं पातात्, तज्जीवं चिन्तयत्यसौ / नरादिव्यक्तिबोधश्च, स्फुटः कालबलादिभिः अवश्यं तस्य लाभश्च, धूमोपरि खरागमात् / अद्यैव च तृतीयस्य, पाताद् ध्वाङ्क्षस्य यत् स्मृतम् स्थानं लाभं च कुरुते, रासभो ध्वजधूमयोः / . सिंहस्योपरि नाशं तु, शेषेषु तु स मध्यमः ध्वजकुञ्जरयोर्वर्ष, मासो वृषभसिंहयोः। . पक्षाः श्वखरयोज़ैया, धूमवायसयोदिनम् . ततः शिखरिणी तुष्टाऽऽसन्नजामातृलाभतः / जगाद यत् त्वया प्रोक्तं, तत्र शङ्का न काचन अस्याः सख्या मम प्रोक्तं प्रातर्दृष्टोऽनया हरिः / तत्रानुरागातिशयात्, ततः प्राप्ता दशामिमाम् करोतु भगवत्येव, तदस्यास्तत्समागमम् / बोद्धं भावं कुमारस्य, चित्रितेयं ततो मया तत्प्रदर्शनतो ज्ञात्वा, कुमाराशयमागता / देवी प्रोक्तवती मुष्टिमध्येऽसौ मम वर्तते तया मयूरमञ्जर्याः प्रोक्तं प्रत्येति सा तु न / शिखरिण्या ततो राज्ञे, प्रोक्तो व्यतिकरोऽखिलः // 176 // // 177 // // 178 // // 179 // // 180 // // 181 //
