________________ प्रहिताऽऽनयनायाहं, हरेस्ताभ्यां ततो द्रुतम् / एष व्यतिकरश्चित्रपट्टिकागोचरोऽखिलः . .. // 182 // एषा सा कन्यकाहेतोरितश्चोच्चलिताऽस्म्यहम् / ततो मयोक्तमनघे !, किं पुनस्त्वत्करेऽस्त्यदः // 183 // उक्तं बन्धुलया भद्र !, कुमारप्रत्ययावहम् / मयूरमञ्जरीहस्तलिखितं चित्रमस्त्यदः // 184 // मयोक्तं चारु विहितं, कुमारस्यापितास्त्वया। प्राणास्ततो मया सार्द्धं, साऽऽगता हरिमन्निधौ // 185 // मया बन्धुलया चोक्तं, हरये राजशासनम्.। उक्तः सर्वोऽपि वृत्तान्तः, श्रद्धत्ते न हरिः परम् // 186 // ततोऽपितो बन्धुलया, हरेश्चित्रपटः करे। स्मरध्वजपटप्रायः, स्फुटद्विपुटचित्रितः / // 187 // सद्यो हरिकुमारण, प्रोद्घाट्य स निरूपितः / तत्रैकत्र पुटे दृष्टं, विद्याधरयुवद्वयम् / // 188 // शुद्धैरालिखितं वर्णैरलक्ष्यैस्तूलिकापदैः / . सूक्ष्मानुरूपरेखाभिः सुविभक्ताङ्गशोभया // 189 // चित्रया बिन्दुविच्छित्त्या विस्फुटेन मनोहरम् / निम्नोन्नतविभागेन, भूषणैश्चोचितोचितैः // 190 // नवस्नेहरसावेशाद् बद्धदृष्टि परस्परम् / चित्तैक्यपिशुनस्पष्टचेष्टाजनितविस्मयम् // 191 // प्रदृष्टं लिखितं पद्यं, तस्याधस्तादिदं पुनः / शृङ्गाराम्भोधिपियूषमनवद्यं किमुद्धृतम् . // 192 // धन्यास्ता दयिताः प्रियाननविधोलावण्यलीलासुधा, यासां नेत्रचकोरकैरविरतं पेपीयते सस्पृहम् / .
