________________ अनन्ततीव्रदुःखौघमनुभूय ततः पुनः / आयुष्ककपरे भग्ने, निर्गच्छेच्चौरवेष्टितः . . // 516 // पर्यटदथ भिक्षार्थी, तिर्यग्जन्मनि पाटके। तत्रापि नाश्नुते भोगान्, बाध्यते च क्षुदादिभिः // 517 // निष्ठिते तिर्यगायुष्के, मानुष्यकमवाप्नुयात् / पुण्यच्छायालवात् तत्र, लभते भोगभोजनम् // 518 // तत्राप्युपद्रवैस्तैस्तैः, पीड्यतें धूर्तसन्निभैः / ताम्रपात्रे नरायुष्के, भग्ने गच्छेत् सुरालयम् // 519 // बिभ्राणो राजताकारममरायुष्कभाजनम् / . तत्र पुण्यमहाच्छायो, लभते भोगभोजनम् // 520 // एवं लोको भवग्रामे, बम्भ्रमीति पुनः पुनः / उन्मत्तस्तस्कराधीनो, हसन् गायन् रुदन् भृशम् // 521 // भिक्षालवं समासाद्य, तुच्छं वैषयिकं सुखम् / भौतवत् सुखमानी स, स्वां न वेत्ति विडम्बनाम् // 522 // भ्रंशितौ यैर्महैश्वर्यात्, कुटुम्बाच्च वियोजितः / . हितांस्तानेव रागादीन्, लोकोऽयं वेत्ति बान्धवान् // 523 // भिक्षाप्रायानिमान् लब्ध्वा, विषयान् प्रभुताच्युतः / .. तथा नृत्यति मूढात्मा, यथाऽसौ बठरो गुरुः // 524 // धरणीनाथ ! तेनेदं, लोकस्तत्त्वं न मन्यते / दुःखाब्धिमध्यपतितः, सुखित्वमभिमन्यते // 525 // बभाषे धवलः क्ष्माभृत्, तदुन्मत्ता भृशं वयम् / लुप्तं रागादिभिश्चौरैः, स्वरूपं शिवमन्दिरम् // 526 // पर्यटमो भवग्रामे, नष्टभावकुटुम्बकाः / सुटुर्लभ भोगभिक्षा, तुष्टस्तलतलायत.
