________________ स कदथ्यते / अनुभूय महादुःखं, निर्गतः पाटकात् ततः / भिक्षाविवर्जितो भग्नकर्परस्तस्करैः सह // 492 // तैः शरावं ततो दत्तमानीतो हीनपाटके। भिक्षां न लेभे तत्रापि, बद्ध्वा षिड्गजनैधृतः // 493 // ततः शरावके भग्ने, नीतस्तैः श्रेष्ठपाटके। .... दत्त्वा ताम्रमयपात्रं, भिक्षां तत्राश्नुतेऽल्पिकाम् // 494 // षिङ्गैर्देवगृहस्वामी, तत्रापि स कदर्थ्यते / नीतो भग्ने ताम्रपात्रे, स श्रेष्ठतरपाटके , . // 495 // राजतं भाजनं दत्तं, तत्रासौ लभतेऽद्भुताम् / भिक्षां सुसंस्कृतां स्वामी, कृतस्तैधूर्ततस्करैः // 496 // तं भौतं नाटयन्त्येवं, पाटकेषु पुनः पुनः / तेषु ते तस्करास्तालारवगानपरायणाः , // 497 // भिक्षामात्रेण तुष्टात्मा, स तु तां स्वविडम्बनाम् / न वेत्ति द्वेष्टि च स्तेनदोषौघकथकं जनम् // 498 // राजन् ! प्रदर्शितस्तुभ्यं, स एष बठरो गुरुः / येनायं सदृशो लोको, न वेत्ति स्वहिताहितम् // 499 // भूपं भावार्थजिज्ञासुं, ज्ञात्वेत्युपनिनाय च / सूरिामोऽत्र संसारः, सदाऽविचलितस्थितिः __ // 500 // विज्ञेयं जीवलोकस्य, स्वरूपं शिवमन्दिरम् / / संभृतं सुखसामग्र्या, भावरत्नौघपूरितम् // 501 // भौताचार्यश्च तत्स्वामी, जीवः स्वाभाविका गुणाः / ... कुटुम्बं तस्य विज्ञेयं, हितकारि मनोहरम् // 502 // उन्मत्तः कर्मयोगेन, लोको नाद्रियते च तत् / . भावरत्नभृतं वेत्ति, रूपं स्वाभाविकं च न . // 503 //
