________________ जगाद विमलः सत्यं, चारु तातेन निश्चितम् / भक्तिग्राह्यः प्रसाद्योऽयं, प्रणत्या विषमो भृशम् // 360 // तच्छ्रुत्वा लोलकोटीरो, विलसत्करकुड्मलः / प्रणनाम मुनि राजा, समाजश्चाखिलस्ततः // 361 // जगौ भूपः सहस्वैतज्जनानां बालचापलम् / कृत्वा प्रसादं प्रहस्य, देहि मे दिव्यदर्शनम् // 362 // इति विज्ञप्य तं राजा, यावद् भूयः समीक्षते / तावत् स ददृशे दीप्तः, साक्षादिव दिवाकरः // 363 // निविष्टः स्वर्णकमले, विनिद्रकमलेक्षणः / वदनेनोल्लसद्भासा, पूर्णिमेन्दुं विडम्बयन् // 364 // वीक्ष्य तं तादृशं सर्वे, विस्मिता सनृपा जनाः / परस्परमभाषन्त, भृशमुत्फुल्ललोचनाः // 365 // निस्तेजाः प्रागभूदेष, साम्प्रतं महसां निधिः / जगच्चमत्कारकरी, दैवीय कामरूपता // 366 // पप्रच्छाथ नृपो भालविन्यस्तकरकुड्मलः / कोऽसि त्वं भगवन् ! ब्रूहि, देवो वा दानवोऽथवा . // 367 // मुनिः प्राह न देवोऽहं, नापि पार्थिव ! दानवः / यतिरस्मि यतित्वं हि, लिङ्गेनैवावगम्यते . // 368 // भूमीन्द्रः प्राह यद्येवं, त्वया किमिति तत्कृतम् / इदानीमीदृशं रूपं, पूर्वं बीभत्सदर्शनम् // 369 // . स्वदेहवर्तिनो दोषा, भवता केन हेतुना / प्रदर्शिताः कथं चाभूः क्षणाद् दिव्याकृतिः पुनः // 370 // मुनिराह महाराज ! मया पूर्वं प्रदर्शितम् / बीभत्सरूपं जीवानां, बोधाय भववर्तिनाम् // 371 // देखना। 31
