________________ // 216 // // 217 // // 218 // // 219 // // 220 // // 221 // वामदेव ! वदेयन्तं, कालं किमनुभूतवान् / मयोक्तं त्वयिं चैत्यान्तः, प्रविष्टे प्रविविक्षुणा मयाऽम्बरचरी दृष्टी, समायान्ती नभोऽध्वना / प्रभोद्भासितदिक्चक्रा, पुण्यलावण्यशालिनी आकृष्टासिश्च लेखेव, चान्द्री रुद्राहिभीषणा / गतस्तां प्रेक्ष्य भीप्रेमकरम्बितरसान्तरम् तदैवोत्पाट्य नीतः खे, हा कुमारेत्यहं रटन् / तया स्तनोपपीडं च, सस्नेहमवगृहितः प्रतिभाता विषसमा, रतार्थनपराऽपि सा / चुम्बन्ती च बलाद् वक्त्रं, त्वया विरहितस्य मे अत्रान्तरे समायाता, तत्राम्बरचरी परा। . साऽपि मय्यभिलाषं च, गता दृष्ट्वैव मन्मुखम् उद्दालने प्रवृत्तायां, मम तस्यां तयोरभूत् / . घोरं परस्परं युद्धं, तयोः खचरयोषितोः अथाकुलायाः खेचर्याः, पतितः फलवत् करात् / चूर्णिताङ्गोऽपि नष्टोऽहं, पुनः संहतिभीतिभाग् अमीभिः पुरुषैदृष्टः प्रापितोऽहं त्वदन्तिके / कुमार मारजैत्रेदमनुभूतं स्फुटं मया / तच्छ्रुत्वाऽनुपधिस्नेहाद् रञ्जितो विमलो मयि / प्रत्यायितो मुग्ध इति, हृष्टा बहुलिका च मे अत्रान्तरे मग्न इवाम्भोधौ दष्ट इवाहिना / कामप्यहं दशां प्राप्तः, शोच्यां प्लुष्ट इवाग्निना उत्थितं शूलमुदरे, विलूने इव लोचने / तीव्रा शिरोतिरुदिता, त्रुटितं सन्धिबन्धनैः ... 10 // 222 // // 223 // // 224 // // 225 // // 226 // // 227 //