________________ भगवत्यधुना दृष्टे, तथा भक्त्याऽभिवन्दिते / नष्टे च चित्तसन्देहे, यत् सुखं तद् वचोऽतिगम् // 348 // तत् कथं सुखलेशो में, भगवद्भिनिवेदितः / अस्मिन् सुखलवे पूर्णं, सुखं किन्नु भविष्यति // 349 // सूरिराह महाराज !, यदा त्वं परिणेष्यसि / दश कन्यास्तदा पूर्ण, ज्ञास्यसेऽनुभवेन तत् // 350 // तत्प्रेमपरिणामोत्थनर्मशर्मव्यपेक्षया / तवायमधुना शर्मलेश एवावसीयते // 351 // ततो मयोक्तं भगवन् !, कान्तां मदनमञ्जरीम् / त्यक्त्वैनामपि शिष्यस्ते, भविष्यामीति मेऽस्ति धीः // 352 // दश कन्या भवत्प्रोक्ताः, परिणेष्यामि तत् कथम् / भगवानाह तव ता, विना प्रव्रजितेन किम् वयं प्रव्राजयिष्यामो, भवन्तं ताभिरन्वितम् / . तादृश्यो हि कुटुम्बिन्यस्त्यागार्हा न कदाचन / // 354 // तच्छ्रुत्वाऽहं गुरुर्ब्रते, किमेतदिति विस्मितः / ततः कन्दमुनिः प्राह, का नु कन्या भदन्त ! ताः // 355 // भगवानाह नगरं, चेतःसौन्दर्यमस्ति यत् / / राजा शुभाशयस्तत्र, विद्येते द्वे च तत्प्रिये // 356 // स्थिरताशान्तते नाम, कन्ये क्षान्तिदये तयोः / मनोनैर्मल्यसंज्ञानं, तथाऽस्ति नगरं परम् // 357 // राजा हिताशयस्तत्र, नम्रतापूर्णताऽभिधे / देव्यौ तस्य तयोः कन्ये, मृदुतासत्यताभिधे // 358 // तथाऽन्यदस्ति नगरं, स्वान्तवैशद्यसंज्ञकम् / राजा रुच्याशयस्तत्र, तद्भार्ये शुद्धिशिष्टते // 359 // . 215
