________________ // 324 // // 325 // // 326 // // 327 // // 328 // // 329 // तदाज्ञालङ्घनाद् दुःखं, तदाज्ञाकरणात् सुखम् / ततः स निर्वृतिस्थोऽपि, जगतां हेतुरुच्यते / शुभाशुभानां कार्याणामतस्ते गुणधारण ! / स एव परमो हेतुरिष्यते नात्र संशयः पूर्वं तदाज्ञालोपात् ते, जाता दुःखपरम्परा / अधुना सुखलेशोऽयमीदृशस्ते विधायिनः यदा तु तस्य सम्पूर्णामाज्ञामाराधयिष्यति / तदा प्रकृष्टं यद् भावि, सुखं तद् ज्ञास्यसि स्वयम् प्रधानगुणभावेन, तदेते हेतवोऽखिलाः / मिलिताः कुर्वते कार्य, नत्वेकेनापि वर्जिताः मयोक्तं कार्यसामग्री, सम्पूर्णेयं निवेदिता / . सूरिराह महाराज !, प्रायशः प्रतिपादिता अन्तर्भावोऽवशिष्टानां, हेतूनामत्र कीर्त्यते / . यथा यदृच्छानियती, प्रविष्टे भवितव्यताम् . ततोऽहं गतसन्देहस्तत् स्वीकृत्य गुरोर्वचः / तं परं पृष्टवान् चित्ते, संदेहं प्राग् वितर्कितम् भूमौ व्योम्नि च सस्पर्द्ध नभश्चरबलद्वयम् / स्तम्भितं केन भगवंस्तदा रणरसोद्धतम् . सूरिर्बभाषे तत्रापि, हेतुः पुण्योदयस्तव / .. परमस्तस्य माहात्म्यात् प्रसन्ना वनदेवता तया बलद्वयं सद्यः, स्तम्भितं रक्षिता मृतिः / त्वदिच्छया खेचराणां, मुक्तास्ते शान्तविग्रहाः तयाऽपि यत् कृतं कार्य, ज्ञेयं पुण्योदयस्य तत् / अयमेव हिं सत्कार्ये, बाह्यहेतुप्रचोदकः // 330 // // 331 // // 333 // // 334 // // 335 // 213
