________________ // 640 // त्यागमर्हति तद् दुष्टो, वष्टोऽयं सङ्गदारकः / सदागमस्य वचनं, प्रपन्नं कोविदेन तत् // 636 // दासस्त्यक्तः श्रुतेः सङ्गस्ततः श्लाघ्योऽभवद् भुवि / श्रावयन्नप्यसौ शब्दान्, श्रुतेरौत्सुक्यवर्जितः // 637 // इत्थं च ललमानौ तौ, श्रुत्या कोविदबालिशौ / त्यक्तसङ्गान्यथाभूतौ, जातौ लब्धसुखासुखौ . // 638 // अन्यदा तौ समारूढौ, बहिरङ्गे महागिरौ / तुङ्गशृङ्गेऽस्ति तत्रैकं, रन्धं देवविनिर्मितम् // 639 // अदृष्टमूलं मनुजैविशालं भूतले गतम् / गान्धर्वं कैनरं चेति, यद् गातुं तत्र यामलम् ततो द्वे विहिते रन्ध्र, दैविके तत्परीक्षकैः / अथ तत्र तदाऽऽयातं, जिगीषुमिथुनद्वयम् // 641 // ताभ्यां गीतं समारब्धं, मधुरं श्रुतिसौख्यकृत् / परस्परेर्ण्यया ग्रामरामणीयकमूर्च्छितम् . // 642 // तावदिशिखरारूढौ, ततः कोविदबालिशौ / बाढं रन्ध्रस्थमिथुनगीतश्रुत्या प्रबोधितौ // 643 // ततश्च हृदयस्थेन, सङ्गेन प्रेरितो न्यधात् / श्रुति तां बालिशो द्वारे, गीताकर्णनतत्पराम् . // 644 // तथा कृतः स सङ्गेन, श्रुतिलौल्येन शून्यहृत् / यथा द्राट्कृत्य पतितो, रन्ध्रे शैलशिलोपमः . // 645 तदास्फोटेन कुपितैः, सर्वैर्गन्धर्वकिन्नरैः / चूर्णितो बालिशस्तत्र, दुःखमारेण मारितः // 646 // कोविदस्तु तदा मूर्छा, श्रुतियुक्तोऽपि नो ययौ / गीते सदागमादेशात्, तत्र सङ्गेन वर्जितः // 647 // 175
