________________ // 276 // // 277 // // 278 // // 279 // // 280 // // 281 // रत्नद्वीपमुपेतस्य, तव कर्तुं न युज्यते / कौतुकं काननादौ च, स्वार्थसंसिद्धिमिच्छतः निशम्य तद्वचश्चारोहितज्ञः स्वहितार्थिताम् / विदस्तस्य तदादेशात्, त्यक्त्वा सर्वं कुतूहलम् तत्प्रसादेन जानानः, सर्वरत्नगुणागुणान् / संगृहंथारुरत्नानि, काचादीनि परित्यजन् स्वयं परीक्षको जातः, स्वार्थसिद्धिपरायणः / अथ चारुर्जगादैवं, गतो मूढस्य सन्निधौ अहं गृहे व्रजिष्यामि, प्रवृत्तिस्तव मित्र ! का / मूढः प्राह गृहे गत्वा, किं भवान् साधयिष्यति वापीकूपमहारामपुष्पराजिविराजिते / द्वीपेऽत्र सुचिरं भोक्तुं, सुखं युक्तं मनोरमे स्थित्वाऽत्र सुचिरं पश्चाद्, गमिष्यामो निजालये / भृतं मयाऽपि बोहित्थं, वर्तते रत्नराशिभिः / इत्युक्त्वा दर्शितं चारोः, शङ्खकाचाक्षपूरितम् / बोहित्थं तेन तद् दृष्ट्वा, चारुश्चित्ते व्यचिन्तयत् अहो मूढोऽयमुन्मत्तः, कौतुकग्रस्तमानसः / वञ्चितो धूर्तलोकेन, शिक्षयामि तथाऽप्यमुम् इति ध्यात्वा स तं प्राह, न युक्तं तव कौतुकम् / इदं हि रत्नवाणिज्यबाधकं स्वात्मवञ्चनम् अरत्नानि गृहीतानि, रत्नबुद्ध्या परित्यज / * इमानि धूर्तदत्तानि, सुरत्नानि-गृहाण च इदं च लक्षणं तेषां, सम्यक् चित्तेऽवधारय / ... इति यावत् कथयति, चारुस्तावत् क्रुधा ज्वलन् 135 // 282 // // 283 // // 284 // // 285 // // 286 // // 287 //
