________________ स्वस्थानं भृतबोहित्थो, यियासुश्चारुरित्यथ / व्यचिन्तयद् मदीयानां, मित्राणां का व्यवस्थितिः // 264 // इति ध्यात्वा गतो योग्यसमीपं स जगौ गृहम् / यास्याम्यहं प्रवृत्तिः का, तव योग्यस्ततोऽब्रवीत् / / // 265 // बोहित्थं पूर्यतेऽद्यापि, न ममार्जितवानहम् / स्वल्परत्नान्यथ प्राह, चारुः किमियदन्तरम् // 266 // ततो योग्यो जगौ सर्वं, स्वप्रमादविजृम्भितम् / चारुणोक्तं तवायुक्तमात्मवञ्चनमीदृशम् // 267 // जानीषे सुखहेतुत्वं, रत्नानां त्वमशङ्कितः / तथाऽपि तानि नादत्से, काननादिकुतूहलात् // 268 // धृतिस्ते कौतुकादस्मान चिंरादपि भाविनी / तद् वरं स्वार्थसम्पत्तिः, स्वार्थभ्रंशो हि मूर्खता // 269 // जिहेषि किं न रत्नानां, रत्नद्वीपेऽप्यनर्जनात् / अतः प्रमादं संत्यज्य, कुरु रत्नार्जनं दृढम् // 270 // अन्यथाऽहं प्रयास्यामि, मम सिद्धं प्रयोजनम् / इत्थं विचेष्टमानस्त्वं, भ्रष्टः स्वार्थाद् भविष्यसि // 271 // इदं चारुवचः श्रुत्वा, हीणो योग्यो भृशं हृदि / सर्वं कुतूहलं मुक्त्वा , जातो रत्नार्जनोद्यतः // 272 // अथ चारुहितज्ञस्य, गत्वा पार्श्वमवोचत / अहं स्थाने गमिष्यामि, तव किं मित्र ! वर्तते // 273 // ततश्चारोहितज्ञेन, काचादि स्वार्जितं धनम् / दर्शितं स्नेहसारेण, कथितं चात्मचेष्टितम् // 274 // ततश्चारु: कृपापूर्णो, हितज्ञं प्रत्यभाषत / ' मित्र ! त्वं विप्रलब्धोऽसि, धूर्ते रत्नापरीक्षकैः // 275 // 134
