________________ अथ प्रदोषे स्वगृहानिरीय, गन्तुं प्रवृत्तो रिपुमर्दनस्य। बालो गृहं प्रत्यनु तं जगाम, स्नेहानुबन्धेन च मध्यबुद्धिः // 156 // निनाय कश्चित् पुरुषो मयूर-बन्धेन बद्ध्वा गगनेऽथ बालम्। रोषोद्धतो मध्यमबुद्धिरुच्च-राकृष्टखड्गश्च तमन्वधावत् . // 157 // नासादितोऽसौ गतया निशाऽपि, तथापि न स्नेहवंशानिवृत्तः। . दिनानि बभ्राम स सप्त पृच्छन्, बालस्य वार्तामतिदुःखितोऽपि।। 158 // जीर्णेऽन्धकूपेऽथ कुशस्थलस्य, बहिःप्रदेशे स पुरस्य दुःखात् / पातं विधित्सुः किल नन्दनेन, विलोकितः क्षमापतिपूरुषेण // 159 // विमोचितोऽसौ व्यवसायतोऽस्मात्, पृष्टश्च को भद्र ! तवात्र हेतुः / तेनोदिता बालवियोगवार्ता, स प्राह खेदं कुरु माऽत्र कार्ये // 160 // दास्यामि ते भ्रातरमेष बालं, यमाशु मांसास्रहुती: प्रदातुम्। विद्याधरः शत्रुविनाशिविद्या-सिद्ध्यै हरिश्चन्द्रनृपस्य जहे // 161 // ममार्पितोऽसावधुनैव राज्ञा, तवैव भाग्यादिति याहि नीत्वा। उक्त्वेति गत्वा स गृहे ददौ द्रा-गानीय बालं करुणापरोऽस्मै // 162 // सम्प्रीणयन् क्वाप्यशनादिदानात्, क्वचित्प्रदेशेऽम्बु च पाययंस्तम् / निनाय गेहेऽथ स मध्यबुद्धि-मनाक् स जातः सबलः क्रमेण // 163 // पृष्टोऽथ दुःखं तव कीदृगासी-ज्जगावसावष्टशते जपानाम्।। दिनानि सप्ताहुतयः प्रदत्ताः पृथक् पृथक् मे पलशोणिताभ्याम्॥ 164 // मां प्रेक्ष्य राजा करुणं रटन्तं, दन्तैर्दयालुमयि शीच्चकार। विद्याभृताऽवार्यत नैष कल्प-स्तेनार्पितं मे नरकस्य दुःखम् // 165 // समागतः प्रष्टुमुदन्तमस्य, लोकानुवृत्त्याऽथ मनीषिनामा / शुश्राव तां मुग्ध इव प्रवृत्ति-मवारयत् स्पर्शनसंगमं च // 166 // आधूय मूर्धानमथाह बालो, महार्थसिद्धौ क इवान्तरायः / दुःखं कियन्मे यदि तां लभेऽहं, प्राणैः क्रयं साऽर्हति तद्वदिष्टा // 167 // /