________________ आश्वासितः स तेनाथ, शरणं तस्य संश्रितः / प्रत्यक्पदैरपसृतास्तद्भिया राजपूरुषाः . . // 151 // अथागृहीतसंकेता, तमपृच्छदनाविलम् / केन व्यतिकरेण त्वं, गृहीतो राजपूरुषैः // 152 // सोऽवोचदलमेतेन, वक्तुं व्यतिकरो ह्ययम् / न शक्योऽमुं विविच्यासौ, वेत्ति स्वामी सदागमः / // 153 // ततः सदागमेनोक्तं, भद्रास्याः कौतुकं महत् / अतस्तदपनोदार्थं, कथय त्वं क्षतिर्न ते , // 154 // स प्राहाज्ञा प्रमाणं ते, केवलं स्वविडम्बनाम् / समक्षं सर्वलोकानां, वक्तुं शक्तोऽस्मि न प्रभो ! // 155 // सदागमेङ्गितं ज्ञात्वा, पर्षद् दूरं गताऽथ सा / स्थितौ प्रज्ञाविशाला च, भव्यश्च भगवगिरा // 156 // अथागृहीतसंकेतामुद्दिश्य स्फुटमब्रवीत् / संसारिजीवः पुरतश्चतुर्णामपि शृण्वताम् // 157 // अस्तीह लोके विख्यातमनादिसमयस्थिति / . पुरमव्यवहाराख्यमनन्तजनसंकुलम् || 158 // तत्रानादिवनस्पतिनामान: कुलपुत्रकाः / वसन्त्याज्ञावशात्, कर्मपरिणामस्य भूभुजः // 159 // महाऽज्ञानबलाध्यक्षतीव्रमोहमहत्तमौ / सदा प्रभवतस्तत्र, तस्य सम्बन्धिनौ ध्रुवम् // 160 // यावन्तस्तत्र नगरे, लोकाः सर्वेऽपि ते कृताः / शून्यास्ताभ्यां नृपादेशात्, सुप्तमूछितमत्तवत् // 161 // न भाषन्ते न चेष्टन्ते, छेदं भेदं न जानते / .. . ते निगोदापवरकक्षिप्ताः सर्वे मृता इव . // 162 //
