________________ वासवस्य विधिनाऽजनि भासां, गर्भिणीव परिपाण्डुमुखी दिग् / ध्वान्तशान्तिशुचिदोहदपूर्ते-रुच्छसत्तनुरनूनविनोदा .. // 996 // यद्भिया दिवमगात् पितुरझू, द्राग् विहाय परिशङ्कय तमिन्दुः / ज्वालजालजटिलं वडवाग्निं, भानुमुत्थितमयाच्चरमाशाम्॥ 997 // ध्वान्तधूलिरखिलाऽपि निरस्ता, शोधिता भगणकर्करपतिः / अंशुकुङ्कुमरसैः स्नपितं खं, भास्करेण नववासरराज्ये // 998 // आगते न पिदधे किमु पत्यौ, द्यौस्त्यजन्त्युपपति हिमभासम् / ऊषसाऽरुणिमकुङ्कुमलेपे, तारकच्छलनखव्रणपतिम् // 999 // किं पुनः स्पृशसि यः परकूले, मामपश्रियमपोह्य गतोऽभूः / साञ्जनाश्रुततिमित्यभिभानुं, पद्मिनी मधुकरैः किरति स्म।। 1000 // संहृता नृपशुपक्षिगणेभ्य-स्तामसी दिनकृतोदयभाजा / .. एकतामुपगता खलु निद्रा, कौशिकालिनयनेषु निलीना॥ 1001 // यद्गृहेऽन्धतमसाभिधचौरः, स्थास्यतीह स भविष्यति दण्ड्यः / डिण्डिमध्वनिरभूदिति भानो-श्चारुकाकुकृकवाकुकुटुम्बात्।। 1002 // गाढगात्रपरिरम्भविजृम्भि-प्रेमनिर्दलितरात्रिवियोगा / / चक्रवाकयुगसंगमलीला विस्मयं न हृदि कस्य वितेने // 1003 // इत्थं सूर्योदये जाते, विमर्शः प्राह वत्स ! ते / भवचक्रदिदृक्षायां, महदस्ति कुतूहलम् // 1004 // न शक्यतेऽतिविस्तीर्णं, तदेकैकाश्रयेक्षणात् / द्रष्टुं कात्स्र्थेन तेनायं, चारुरारुह्यतां नगः // 1005 // महाप्रभावो विस्तीर्णो, विवेकाख्योऽतिनिर्मलः / भवचक्रस्थितिः सर्वा, समारूढैरिहेक्ष्यते // 1006 // यच्च न ज्ञायते पृष्ट्वा, तदुत्कण्ठा प्रपूर्यताम्। . एवमस्त्विति तेनोक्ते, समारूढावुभौ नगे . // 1007 // 214