________________ / // 284 // // 285 // // 286 // // 287 // // 288 // // 289 // चारुताऽप्याह वत्सेदं, पित्रा ते साधु मन्त्रितम् / ऊचुर्बुद्ध्यादयोऽपीत्थं, तथेत्याह विचक्षणः रसनामूलशुद्ध्यर्थमथ कः प्रेषणोचितः / इति पृष्टोऽमुना तातो, विमर्श तादृशं जगौ विमर्श एव लोकेऽस्मिंस्तत्त्वातत्त्वैकशेषकृत् / . कुरुते को विना हंसं, क्षीरनीरविवेचनम् ईश्वरोऽप्यविमर्शः सन्, बध्नाति गरलं गले / सविमर्शं तु पुरुषोत्तम श्रीर्वृणुते स्वतः . विचक्षणोऽथ निश्चित्य, विमर्श प्रेषणोचितम् / आज्ञप्तवान् प्रहातुं तं, कृत्वा संवत्सरावधिम् पितामहं च पितरं, प्रकर्षोऽथ व्यजिज्ञपत् / विना विमर्श न स्थातुं, शक्नोमि क्षणमप्यहम् मामेनमनुगन्तुं तदनुजानीत साम्प्रतम् / तदाकर्योल्लसत्प्रेमाऽपश्यत् तातं विचक्षणः शुभोदयोऽप्यभिदधे, विनयोऽस्यैष युज्यते / तव बुद्धेश्च जातेऽस्मिन्, किं चित्रं गुणसम्पदाम् इयं भार्या हि ते बुद्धिरनीतिर्नीतिभागपि / विशालदृष्टिरप्येषा, सूक्ष्मदृष्टिः प्रकीर्तिता लोकोत्तरचरित्रेयं, त्वत्कीर्तिस्तोमवर्धनी / निषिध्यते भियैवैतत्सापल्याद्रसनादरः अनन्तगुण एवास्याः, प्रकर्षोऽप्यात्मजस्ततः / अनुमातुलमाज्ञप्यः, प्रस्थातुं नात्र काऽपि भीः विचक्षणो ददावाज्ञामथ तातं प्रमाणयन् / .. गन्तुं च तौ प्रवृत्तौ द्वौ, तदा चास्ति शरद्भरः . . // 290 // // 291 // // 292 // // 293 // // 294 // . // 295 // 154
