________________ मया ययोः प्रभावेन, युष्मद्राज्यं सुरक्षितम् / हिंसावैश्वानरौ किं तौ, युवयोहीन निन्दतोः // 516 // तौ स्मितास्यावुभौ जातो, वाचमाकर्ण्य तां मम / / ज्ञात्वाऽनादरकर्तारावाकृष्टा क्षुरिका मया // 517 // उक्तं च भवतं गेहेनर्दिनौ द्रागुदायुधौ / दर्शयाम्येष भवतोर्वीर्यं वैश्वानरस्य वै - || 518 // उत्क्षिप्तक्षुरिकं दृष्ट्वा, 'मां नष्टमथ राजकम् / चलितौ न परं धीरौ, भूभृत्कनकशेखरौ // 519 // पुण्योदयस्य सान्निध्यात्, तयोस्तीव्रप्रतापयोः / अदत्त्वैव प्रहारं दागास्थानादहमुत्थितः // 520 // गतः स्ववेश्मावमतस्ताभ्यामपि ततः परम् / परस्परं च विच्छिनो, व्यवहारोऽपि लौकिकः // 521 // दारुणाख्योऽन्यदा दूतः, समायातो जयस्थलात् / स मया प्रत्यभिज्ञातो, निजगादेति चारुगीः // 522 // कुमार ! जगदाधार, प्रहितोऽस्मि महत्तमैः / मयोक्तं कुशली तातस्तातेन प्रहितो न किम् // 523 // तेनोक्तं कुशली देवो, वङ्गराड् यवनः परम् / स्थितोऽस्ति नगरं रुद्ध्वा, तेनाभूदाकुलो नृपः // 524 // आकार्यतामिदानी द्राक्, कुमारो नन्दिवर्धनः / यथा स्यान्नगरत्राणमित्यमात्यैर्विचारितम् // 525 // तदा मतिधनेनोक्तं, देवाय ज्ञाप्यतामिदम् / धीविशालो जगौ ज्ञाप्यं, न देवायातिरागिणे // 526 // चारुमन्त्रितमित्याह, मन्त्री प्रज्ञाकरस्तदा / प्रच्छनस्तेन तैर्दूतः, संभूय प्रहितोऽस्म्यहम् // 527 // 110
