________________ पापकर्मकुशला परपीडा-ज्ञानशून्यहृदया पतिभक्तां / ' तस्य निष्करुणताऽभिधदेवी, पूतनाकृतिरपूततमाऽस्ति // 348 // सा नितान्तमलिनाऽपि हि पत्यु-दुर्द्धियो बहुमतेति न चित्रम् / पापकर्मममतासमतायाः, शूकरी किमु न शुकररुच्या . // 349 // तत्सुताऽस्ति विकटस्फुटरूपा, कालकूटपुटसंघटितेव / तत्पुरस्य च पितुश्च जनन्या, वृद्धिंकृत् स्वजननादपि हिंसा।। 350 // नाममात्रकलनादपि तस्या-स्त्रासमेति जनता घनतापा। स्याच्च दिक्षु निहितातुरनेत्र-स्तामुदीक्ष्य भुवि को न विविक्षुः॥ 351 // तादृशी न भुजगेन्द्रफणाली, नान्तरात्रिरपि नो यमजिह्वा / नापि चण्डपवनक्षुभितोच्च-6षणा प्रलयवारिधिवेला // 352 // रक्षतोऽथ पुरतामसचित्तं, द्वेषसिन्धुरपतेः प्रियपत्नी। .. गर्भिणी निजपुरात्समुपेता, रौद्रचित्तनगरे मम धात्री // 353 // तन्नृपाग्रहसुखादथ तस्थौ, सा कियन्तमपि तत्र च कालम् / द्वेषसिन्धुरपतिप्रतिबद्धो, यत्सदा स हि नृपस्तदभिन्नः // 354 // आजगाम नृगतौ समुपेतं, मामसौ समधिगम्य ततोऽपि / स्नेहला निजसुताय च सर्वं, वह्नये स्वजनवर्गमवादीत् // 355 // लब्धतद्व्यतिकरस्य च तस्य, प्रोल्ललास मनसोऽभिनिवेशः / दापयामि यदुत द्रुतमस्मै, कन्यकां दुरभिसन्धिनृपेण // 356 // मामथैष गमनार्थमवादीत्, तत्र बाह्यपरिवारविमुक्तम् / तगिराऽहमपि तत्र गतस्ता-मागतश्च परिणीय बले स्वे // 357 // अथ गच्छनहं हिंसावैश्वानरयुतः पथि / दीप्तो दंष्ट्रामहाफालकराल इव केसरी // 358 // अथ वैश्वानरः प्राह, कृतकृत्योऽस्म्यहं सखे / . . कीर्तिप्रासादमारूढो, योग्यां योग्येन योजयन् . . // 359 // द