________________ असत्यवचनं प्राज्ञः, प्रमादेनापि नो वदेत् / श्रेयांसि येन भज्यन्ते, वात्ययेव महाद्रुमाः // 113 // असत्यवचनाद्वैर-विषादाप्रत्ययादयः / प्रादुःषन्ति न के दोषाः, कुपथ्याद् व्याधयो यथा / // 114 // निगोदेष्वथ तिर्यक्षु, तथा नरकवासिषु / उत्पद्यन्ते मृषावाद-प्रसादेन शरीरिणः . . 115 // ब्रूयाद्भियोपरोधाद्वा. नासत्यं कालिकार्यवत् / यस्तु ब्रूते स नरकं, प्रयाति वसुराजवत् // 116 // न सत्यमपि भाषेत, परपीडाकरं वचः। लोकेऽपि श्रूयते यस्मात्, कौशिको नरकं गतः // 117 // अल्पादपि मृषावादाद, रौरवादिषु संभवः / अन्यथा वदतां जैनी, वाचं त्वहह का गतिः // 118 // ज्ञानचारित्रयोर्मूलं, सत्यमेव वदन्ति ये।। धात्री पवित्रीक्रियते, तेषां चरणरेणुभिः // 119 // अलीकं ये न भाषन्ते, सत्यव्रतमहाधनाः / नापराद्धुमलं तेभ्यो भूतप्रेतोरगादयः // 120 // अहिंसापयसः पालि-भूतान्यन्यव्रतानि यत् / सत्यभङ्गात्पालिभङ्गे-ऽनर्गलं विप्लवेत तत् // 147 // सत्यमेव वदेत्प्राज्ञः, सर्वभूतोपकारकम् / यद्वा तिष्ठेत् समाल्म्बय, मौनं सर्वार्थसाधकम् // 148 // प्रष्टेनापि न वक्तव्यं, वचो वैरस्य कारणम् / मर्मावित्कर्कशं शङ्का-स्पदं हिंस्रमसूयकम् // 149 // धर्मध्वंसे क्रियालोपे, स्वसिद्धान्तार्थविप्लवे। . अपृष्टेनापि शक्तेन, वक्तव्यं तन्निषेधितुम् // 150 // 56
