________________ // 10 // // 11 // // 12 // . // 13 // // 14 // // 15 // अनभ्रानुपरागेन्दु, निर्मलं ते यदा मनः। . रजस्तमो नाभिभवं, तदा ते परमं सुखम् / प्रत्यवस्थातरि क्रुद्धे, स्वान्तः शुद्ध च सज्जने / यदा मनस्ते निर्भेदं, तदा ते परमं सुखम् व्याघ्रादिवान्यनिन्दायाः, परद्रोहादहेरिव, / यदा बिभेति चित्तं ते, तदा ते परमं सुखम् धर्मश्चित्ते परिणमे,-च्चन्दने गन्धवद्यदा / आकालमेकभावेन, तदा ते परमं सुखम् शीततापादिभिर्भावैः स्याच्चित्तस्यानुपद्रुता / / सर्वसहा यदा वृत्ति, स्तदा ते परमं सुखम् यदा न प्रेर्यते चित्तं, चिन्मात्रप्रतिबन्धतः / अनादिवासनावातै, स्तदा ते परमं सुखम् ज्ञाननीरैर्ऋतक्षारै, धौतपापमलं यदा / चित्तवस्त्रं भवेच्छुद्धं, तदा ते परमं सुखम् संपूर्णब्रह्मणा सर्वं, सममुच्चावचं जगत् / यदा ध्यायति ते चित्तं, तदा ते परमं सुखम् संहृत्य बुबुदप्रायान्, भावान्संसारिकान्यदा / चित्तोदधिस्तिमितःस्या,-त्तदा ते परमं सुखम् परस्यापेक्षितां त्यक्त्वा, दासतां लिप्सते मनः / यदानुभवसाम्राज्यं, तदा ते परमं सुखम् न सुषुप्तं यदा चित्तं, न सुप्तं न च जागरं / तुर्यावस्थानुभवभृत्तदा ते परमं सुखम् इति चित्तं विना नान्यः, सुखहेतुर्जगत्त्रये। चित्तवृत्तिं ततो रक्ष, लक्षयन्वास्तवीं स्थितिम् // 16 // // 17 // // 18 // // 19 // . // 20 // // 21 // 34
