________________ // 269 // // 270 // // 271 // // 272 // // 273 // // 274 // सवृत्तिशशिनं पुण्य-श्रियं चारुवचः सुधाम् / सत्त्वकामगवीं सूते, सज्जनोऽयं महोदधिः सर्वसाधारणः साधु-मधु-मेघार्कचन्द्रवत् / स्वयं विधत्ते सर्वेषां, दोषोच्छेदं गुणोन्नतिम् उपकारः प्रियं वाक्यं, सम्यग्स्नेहो गुणाग्रहः / भवद्वयहिताचारः, पञ्च सज्जानि सज्जनैः दोषं परेषां भाषन्ते, साधवो नाधमा इव। . किरत्यवकरं क्वापि, किं हंसाः कुर्कुटा इव ? विबुधेष्टो भवाम्भोधौ, साधुरेक: सुधायते / उग्रतेजो गलग्राही, खलो हालाहलायते कलौ कर्णेजपैः पूर्णे, शिष्टः कोऽपि न विष्टपे / किं ग्रीष्मे काकसंकीर्णे, कासारे स्यात्सितच्छदः ? कुले कुले खलाः सन्ति, बहुला न हि सज्जनाः / वने वने परे लक्षाः, परे घृक्षा न चन्दनाः . दृश्यन्ते कोटिशो विश्वे, दुर्जना दोषपोषिणः / नैकोऽपि सज्जनः कोऽपि, गुणग्रहणसज्जवाक् सर्वदोषाश्रया दुष्ट-हृदया विश्वविप्रियाः / जल्पन्तोऽपि खला दुःख-मुलूका इव कुर्वते अपवित्रमुखा विश्व-कुत्सिता चरणोन्मुखाः / पृष्टौ दृष्टौ खलाः सर्व, भषन्ति भषणा इव 'त्यक्त्वा सद्गुणवस्तुनि, किलानायैर्विकीर्यते / परापवादावकरो, निःशूकैरिव शूकरैः चित्ते दुष्टा मुखे मिष्टा, स्वदोषे परदूषकाः / प्रविश्यान्तर्जनं घ्नन्ति, विषमिश्रगुला खलाः // 275 // // 276 // // 277 // // 278 // // 279 // .. // 280 //
