________________ गर्ताशूकरसङ्काशा, विषयाशुचिकर्दमे / ये रमन्ते रमन्ते ते, नरके नरकीटकाः . .. // 303 / / विषयेषु विषीदन्तौ, न पश्यन्ति हिताहितम्। शृण्वन्ति न हितं वाक्य - मन्धबधिरसन्निभाः .: // 304 // आदौ हृद्यरसास्वादाः, पर्यन्ते परितापिनः / विषया विषवत्त्याज्या, पुंसा स्वहितमिच्छता // 305 // एकवारं विषं हन्ति, भुक्तमेव न चिन्तितम्। विषयाश्च चिन्तनादेव, बहुधा च विनाशकाः // 306 // प्राप्ता अपि नरैः कामा, दुःखं ददति केवलम्। क्षणं दृष्टाः क्षणं नष्टा, गन्धर्वनगरोपमाः // 307 // यथा यथा निषेव्यन्ते, विषया मोहमोहितैः। तथा तथा प्रवर्धन्ते, यथा चाहुर्महर्षयः // 308 // उपभोगोपायपरो, वाञ्छति यः शमयितुं विषयतृष्णाम्। इच्छत्याक्रमितुमसौ, पूर्वाऽपराह्ने निजच्छायाम् // 309 // विषयेषु प्रसक्तानां, प्रजायन्ते सुदारुणाः। . लोकद्वयविघातिन्यो, नानानर्थपरम्पराः // 310 // विवेको निर्मलं चक्षु - रेकं यस्य महात्मनः। तद्वद्भिः सङ्गतिश्चैव, द्वितीयं चक्षुरुज्ज्वलम् // 311 // एतन्नेत्रयुगं यस्य, वस्तुसद्भावदर्शकम्। स द्रष्टा परमार्थेन, शेषा अन्धसमा नराः // 312 // निर्विवेका न शस्यन्ते, जन्तवः पशवो यथा। विवेको हि परं रत्नं, सतां हृदयमण्डनम् // 313 // सततं तीव्रदुःखौघ - मन्दरोद्दामवेगतः। .. मथितस्य मनोम्भोधे - रुत्पन्नं न कदाचन / // 314 // 120
