________________ पैशाचिकमाख्यानं, श्रुत्वा गोपायनं च कुलवध्वाः / संयमयोगैरात्मा, निरन्तरं व्यापृतः कार्यः // 120 // क्षणविपरिणामधर्मा, मर्त्यानामृद्धिसमुदयाः सर्वे / सर्वे च शोकजनकाः, संयोगा विप्रयोगान्ताः // 121 // भोगसुखैः किमनित्य-र्भयबहुलैः काङ्क्षितैः परायत्तैः / नित्यमभयमात्मस्थं, प्रशमसुखं तत्र यतितव्यम् // 122 // यावत्स्वविषयलिप्सो-रक्षसमूहस्य चेष्टयते तुष्टौ / तावत्तस्यैव जये, वरतरमशठं कृतो यत्नः // 123 // यत्सर्वविषयकाङ्क्षो-द्भवं सुखं प्राप्यते सरागेण / तदनन्तकोटिगुणितं, मुधैव लभते विगतरागः // 124 // इष्टवियोगाप्रियसं-प्रयोगकाङ्क्षासमुद्भवं दुःखम् / प्राप्नोति यत्सरागो, न संस्पृशति तद्विगतरागः // 125 // प्रशमितवेदकषायस्य, हास्यरत्यरतिशोकनिभृतस्य / भयकुत्सानिरभिभवस्य, यत्सुखं तत्कुतोऽन्येषाम् // 126 // सम्यग्दृष्टिर्ज्ञानी, ध्यानतपोबलयुतोऽप्यनुपशान्तः / तं लभते न गुणं यं, प्रशमगुणमुपाश्रितो लभते // 127 // नैवास्ति राजराजस्य, तत्सुखं नैव देवराजस्य / यत्सुखमिहैव साधो-र्लोकव्यापाररहितस्य // 128 // संत्यज्य लोकचिन्ता-मात्मपरिज्ञानचिन्तनेऽभिरतः / जितलोभरोषमदनः,सुखमास्ते निति॒रः साधुः // 129 // या चेह लोकवार्ता, शरीरवार्ता तपस्विनां या च / सद्धर्मचरणवार्ता-निमित्तकं तद्वयमपीष्टम् / // 130 // लोकः खल्वाधारः, सर्वेषां ब्रह्मचारिणां यस्मात् / तस्माल्लोकविरुद्धं, धर्मविरुद्धं च संत्याज्यम् // 131 //
