________________ कथं समस्त्वद्यशसा शशाङ्को, यमष्टमी चुम्बति वक्रमेव / ततो मुधा साम्यविधित्सुरुच्चैस्तक्ष्णोति धाता तनुमेतदीयाम् // 60 // इयद्वियत्तावककीर्तिगङ्गा नीलाब्जलीलाग्रहयालुमूर्तिः / मरालबालस्य तदत्र युक्तं, सुखं सुधांशुः सुख(ष)मां बिभर्तु // 61 // भवद्यशोहंसमवेक्ष्य यस्य, स्वरूपमाख्याति विशेषदर्शी। वितत्य पक्षौ वियति व्रजिष्णुः, स मीनभोगी बक एवं चन्द्रः।। 62 // दग्धस्य चन्द्रो हरनेत्रवह्नौ, मनोभुवो भ्राजति भस्मगोलः / विलीयते यं सततं त्वदीय-यश:सुधावारिदवर्षणेन // 63 // राकामयं ते तनुते जगद्यद्यशो विधोलाञ्छनपङ्कमार्जि। .... अस्यायमिन्दोर्ननु पक्षपातो, द्विषाऽन्यथा वेति कथं विवेच्यः॥ 64 // स्वल्पानुरागेव जडं शशाळू, मास्येकवारं भजते नु राका / निरन्तरं प्रेम्णि निमज्जतीयं, भवद्यशोभिस्तु सहेन्द्रगेयैः / // 5 // भवद्यशोभिः सह लक्ष्मदम्भात्, स्पर्धां दधानः सुपरीक्षकेण। करेण चन्द्रः कलिकालक्लृप्तिकालेन धात्रा गलहस्तितः किम्।। 66 // ब्रह्मा किल ब्रह्ममयं तनोति, यशश्च विश्वं तव देव ! शुभ्रम् / मध्ये नु राजा तदिह द्विजानां, ब्रह्माद्वयं वा शितिमाद्वयं वा // 67 // सुधा सुधांशोः कियती किलेयं, विलीयते या त्रिदशैनिपीता। वर्द्धन्त एवात्र जगज्जनैस्ते, यशांसि पीतान्यपि कर्णपत्रैः // 68 // सुधाकरस्ते यश एव साक्षाच्चन्द्रे नु तत्त्वभ्रम एव भूयान् / सहावतिष्ठेत कुतोऽन्यथा वा, दोषाकरत्वेन सुधाकरत्वम् // 69 // भवद्यशः क्षीरनिधेः पयांसि, भृत्वा शशिद्रोणमियं किल द्यौः।। भवद्गुणस्वर्दुमकन्दरूपं, तारागणं सिञ्चति शुभ्रभासम् // 7 // यशोभरस्ते प्रविभाति विश्वसमुद्गकेऽसौ घनसारसारः / यदेकदेशो विधुरञ्जनत्वं, दिवस्तमोलुप्तदृशः प्रयाति // 71 // 12