________________ कर्मविपाकाख्ये प्रथमे कर्मग्रन्थे वकारार्थत्वात् / उक्तं सातवेदनीयस्वरूपम् / असातवेदनीयस्वरूपमाह-यच असिना' खड्गेन 'छिद्यते' द्विधाक्रियते सः 'तु' पुनः 'विपाकः' अनुभवः 1 असातवेदनीयस्यैव' असुखानुभवस्यैव / इति गाथार्थः // 26 // निगमनपूर्वकं गतिचतुष्के सुखदुःखमतिदिशन्नाह (पारमा०) 'मध्वास्वादनसदृशः' मधुलिप्तनिशितनिस्त्रिंशधाराऽवलेहने यत् प्रथमतो मधुररससंवेदनं तत्सदृशः सातवेदनीयस्य भवति विपाकः / 'हुः' निश्चये / यदसिना तत्र छिद्यते स पुनर्विपाकः 'असातस्य' भीमो भीमसेन इतिवदसातवेदनीयस्य / इति गाथार्थः // 66 / / सम्प्रति चतुर्गतिविषयत्वं नियतगतिव्यवस्थया प्रस्तौति एय सुहदुक्खकरं, चउगइमावन्नयाण जीवाणं / सामन्नणं भणिमो, सुहदुक्खं दुसु दुसु गईसु // 30 // व्याख्या-'एवं' उक्तनीत्या 'सुखदुःखकरं' सुखदुःखोत्पादकं, केषाम् ? इत्याह'चतुर्गस्यापन्नानां' चतुर्गत्यवस्थिताना 'जीवाना' प्राणिनां सामान्येन 'भणिमो' भणामः / किं तत् ? इत्याह-सुखदुःखं द्वयो योर्गत्योः / इति गाथार्थः // 30 // सातावेदनीयानुभवं गतिद्वये निदर्शयन्नाह (पारमा०) 'एतद्' वेदनीयं सुखदुःखकरं चतुर्गत्यापन्नानां 'जीवानां' नारकतिर्यड्नरामरस्थानां सामान्येन भणामः 'सुखदुःखं योदयोर्गत्योः सुखं द्वयोदेवमनुजगन्योः, दुःखं द्वयोर्नरकतिर्यग्गत्योः / इति गाथार्थः // 30 // एतदेवाह देवेसु य मणुएसु य, तत्थ विसिट्ठे सु कामभोगेसु। 20 ज उवभुजइ जीवो, सो उ विवागो उ सायस्स // 31 // व्याख्या-'देवेषु च' अमरेषु 'मनुष्येषु च' पुरुषेषु च 'नत्र' तयोविशिष्टेषु 'कामभोगेषु काम्यन्त इति कामा इच्छाकामा मदनकामाः, भुज्यन्त इति भोगा भवनविलयादयः यत्तत्सुखं 'भुनक्ति' अनुभवति 'जीव' प्राणी, सः 'तु' पुनर्विपाकः 'सातस्य' सातवेदनीयस्य / ननु नरामरगत्योः किं सातोदय एव 1 नारकतिर्यग्गत्योश्चासातोदय एव ? येन भवद्भिर्दय॑ते२५ गतिद्वये गतिद्वये सातासातोदयः पृथक् पृथक् , उच्यते-प्रायोवृत्तिमाश्रित्येदमुक्तम् / अन्यथा तु 1 असातावे. जे० / 2 'तं भु' इत्येतदनुसारेण व्याख्याकारेण व्याख्यातम् , 'तहिं भु' इत्यपि . पाठः, एवमतनगाथायामपि।३'असा इत्यपि पाठः।