________________ 562 काव्यमाला। प्रपूर्वको वसि यः कारितान्तःप्रेमापणे। तूष्णीं प्रवासयेदेनमिति वृद्धानुशासनात् // 73 // अभूतोत्पादनायां कृञ् दृष्टः कुरु घटं यथा।' दृष्टश्वोच्चारणे चौरंकारमाक्रोशतीतिवत् // 74 // दृष्टोऽवस्थापनेइमानमितः कुरु यथोच्यते / अभ्यञ्जनेऽपि च यथा पादौ मे सर्पिषा कुरु / / 75 // मूर्छाविलापौ कुरुते कुरुते साहसे मनः / करोति चित्तं दुःखेन योऽसौ करुण उच्यते // 76 // भुजिः पालनकौटिल्याभ्यवहारानुभूतिषु / भुनक्ति भुग्नो भुङ्क्तेऽन्नं भुते सुखमितीष्यते // 77 // समीचीनार्थसंपूर्वात्ततो घञ्प्रत्यये सति / भावे वा कारके वापि रूपं संभोग इष्यते // 78 // स पालनार्थः पूर्वानुरागानन्तर उच्यते / उत्पन्ना हि रतिस्तसिन्नानुकूल्येन पाल्यते // 79 // स मानानन्तरं प्राप्तः कौटिल्यार्थ विगाहते / खतोऽपि कुटिलं प्रेम किं नु मानान्वये सति // 8 // प्रवासानन्तरे तस्याभ्यवहारार्थतेष्यते / तत्र छुपोषितैरन्नमिव निर्विश्यते रतिः॥८१ // करुणानन्तरगतोऽनुभवार्थः स कथ्यते / विस्रम्भवद्भिरसिन्हि सुखमेवानुभूयते / / 82 // 1. अन्तःप्रमापणमाभ्यन्तरो वधः. 2. मे पादौ सर्पिषाभ्यञ्जयेत्यर्थः. 3. पादौ मे कुरु सर्पिषा क.ख. 4. 'कुरुते साहसं मनः' क.ख. 5. 'करोति दुःखं चित्तेन' क.ख. 6. 'स पावनार्थः' क. 7. 'किमु मानान्वये सति' क. 8. 'ऽनुभावार्थः स कथ्यते' क.ख. 9. 'विश्रम्भवद्भिः ' क.ख.ग. 10. 'मुखमेवानुभूयते' घ.
