________________ 4 परिच्छेदः / सरस्वतीकण्ठाभरणम् / अर्थबाधयैव प्रत्येतव्या यथा'कामं वनेषु हरिणास्तृणानि खादन्त्ययत्नसुलभानि / विदधति धनिषु न दैन्यं ते किल पशवो वयं सुधियः॥११॥ अत्र ते किल पशवो वयं सुधिय इति मृगाणामसाक्षादमिनन्दनं तेनेयमस्तोतव्यानाममीषां वाक्यार्थत्वेन स्तुतिप्रतीतेः प्रत्येतव्या नामाप्रस्तुतप्रशंसा मनखिनोऽर्थसिद्धिं बाधते // काममित्यादि / हरिणा वनेष्वप्रयत्नतः सुलभेन तृणेन काममत्यर्थं जीवन्ति / धनिषु धनिकेषु दैन्यं न विदधति न कुर्वन्ति / तथापि ते हरिणाः पशवो वयं पुनः सुधियः पण्डिताः / किल प्रसिद्धौ निश्चये वा / 'अत्यर्थेऽनुमतौ कामम्' इति विश्वः / अत्र मृगाणां न साक्षादभिनन्दनम् , किंतु तत्प्रतीयत इतीयं प्रत्येतत्मा। अत्राप्यर्थबाधा मनस्विन एव // कामबाधया वाच्या यथा'ण मुअन्ति दीहसासं ण रुअन्ति ण होन्ति विरहकिसिआओ। घण्णाओ ताओ जाणं बहुवल्लह वल्लहो ण तुमम् // 115 // ' न मुञ्चन्ति दीर्घश्वासं न रुदन्ति ने भवन्ति विरहकृशाः। धन्यास्ता यासां बहुवल्लभ बल्लभो न त्वम् // ] अत्र धन्यास्ता यासां त्वं न वल्लभ इति येयमतिरक्तायाः साक्षादस्तोतव्यस्तुतिः सेयं वाच्या नामाप्रस्तुतप्रशंसा तस्या एव कामसिद्धि बाधते // णेत्यादि / 'न मुञ्चन्ति दीर्घश्वासं न रुदन्ति न भवन्ति विरहकृशाः / धन्यास्ता यासां बहुवल्लभ वल्लभो न त्वम् // ' नायिकां नायकविशेषवतीं दृष्ट्रा तत्सखी नायकमुपगम्य तस्या अनुरागं दशां चाह-न मुञ्चनीति / हे बहुवल्लभ, ता नायिका धन्या दीर्घश्वासं विरहजं न त्यजन्ति, न रुदन्ति, विरहकृशाश्च न 1.-2. गाथासप्तशत्या 'चिरं ण होन्ति किसिआओ' इति पाठभेदः, 'चिरं न भवन्ति कृशाः' इति छायामेदश्च.
