________________ णिरयावलियाओ व. 1 अ. 1 853 कुमारं पेसेह / तए णं से चेडए राया तं दूयं एवं वयासी-जह चेव णं देवाणुप्पिया ! कृणिए राया सेणियस्स रण्णो पुत्ते चेल्लणाए देवीए अत्तए जहा पढमं जाव वेहल्लं च कुमारं पेसेमि / तं दूयं सक्कारेइ संमाणेइ पडिविसज्जेइ // 55 // तए णं से दए जाव कृणियस्स रण्णो वद्धावेत्ता एवं बयासी-चेडए राया आणवेइ-जह चेव गं देवाणुप्पिया ! कृणिए राया सेणियस्स रण्णो पुत्ते चेल्लणाए देवीए अत्तए जाव वेहल्लं कुमारं पेसेमि, तं ण देइ णं सामी ! चेडए राया सेयणगं गंधहत्थिं अट्ठारसर्वकं च हारं, वेहल्लं कुमारं णो पेसेइ // 56 // तए णं से कूणिए राया तस्स दूयस्स अंतिए एयमढे सोचा णिसम्म आसुरुत्ते जाव मिसिमिसेमाणे तच्चं दूयं सद्दावेइ 2 त्ता एवं वयासी-गच्छह णं तुमं देवाणुप्पिया ! वेसालीए णयरीए चेडगस्स रण्णो वामेणं पाएणं पाय[वीपीढं अकमाहि 2 त्ता कुंतग्गेणं लेहं पणावेहि 2 त्ता आसुरुत्ते जाव मिसिमिसेमाणे तिवलियं भिंउडिं णिडाले साहट्ट चेडगं रायं एवं वयाहि-हं भो चेडगराया ! अपत्थियपत्थिया ! दुरंत० जाव०परिवज्जिया ! एस णं कुणिए राया आणवेइ-पच्चप्पिणाहि णं कृणियस्स रण्णो सेयणगं० अट्ठारसर्वकं च हारं वेहल्लं च कुमारं पसेहि अहवा जुद्धसज्जो चिट्ठाहि, एस णं कूणिए राया सबले सवाहणे सखधावारे णं जुद्धसज्जे इह हव्वमागच्छइ // 57 // तए णं से दूए करयल० तहेव जाव जेणेव चेडउ० तेणेव उवागच्छइ 2 त्ता करयल० जाव वद्धावेत्ता उवं वयासी-उस णं सामी ! ममं विणयपडिवत्ती, इयाणिं कृणियस्स रण्णो आणत्ति चेडगस्स रण्णी वामेणं पाउणं पायपीढं अक्कमइ 2 त्ता आसुरुत्ते कुंतग्गेण लेहं पणावेइ तं चेव सबलखधावारे ण इह हव्वमागच्छइ // 58 // तउ णं से चेडए राया तस्स दूयस्स अंतिए एयमहूँ सोचा णिसम्म आसुरुत्ते जाव साहट्ट एवं वयासी–ण अप्पिणामि णं कूणियस्स रण्णो सेयणगं अट्ठारसवंकं हारं वेहलं च कुमार णो पेसेमि, एस णं जुद्धसज्जे चिट्ठामि / तं दूयं असक्कारियं असमाणियं अवदारेणं णिच्छुहावेइ / / 59 // तए णं से कूणिए राया तस्स दूयस्स अंतिए ए[अ]यमटुं सोचा णिसम्म आसुरुत्ते कालाईए दस कुमारे सद्दावेइ 2 त्ता एवं वयासी-एवं खलु देवाणुप्पिया ! वेहल्ले कुमारे ममं असंविदिएणं सेयणगं गंधहात्थिं अट्ठारसर्वकं हारं अंतेउरं सभण्डं च गहाय चम्पाओ पडिणिक्खमइ 2 त्ता वेसालिं अजगं जाव उवसंपज्जित्ताणं विहरइ, तए णं मए सेयणगस्स गंधहत्थिस्स अट्ठारसवंकस्स० अट्ठाए दूया पेसिया, ते य चेडएण रण्णा इमेणं कारणेणं पडिसेहिया, अदुत्तरं च णं ममं तच्चे दूए असक्कारिए असंमाणिए अवद्दारेणं णिच्छुहावेइ, तं सेयं खलु देवाणुप्पिया!