________________ 357 श्रीमुनिधर्मसूक्तानि यतिः पूज्यो यतिः सेव्यो, यतिान्यो मनीषिभिः / यतेराराधनाद्यात्रा, सफला निष्फलान्यथा // 43 // निदानं वीतरागत्वे, प्राग्भवे गुरुवाग्यतः। देवतत्त्वादपि ततो, गुरुत्तत्त्वं महद्विदुः // 44 // अन्नैः पानैश्च वस्त्रैश्वा-लयैश्वासनपानकैः / ये यतीन् पूजयन्तीह, जयन्ति ते श्रिया सुरान् // 45 // अन्नवस्त्रादिभिः सौख्य-सम्पन्नो गुरुमर्चयन् / भवे तृतीये शुद्धात्मा, मुक्तिमाप्नोति तत्वतः॥४६॥ श्लाध्यं तदेव वित्तं स्यात् , तत् तत्त्वं सा च पुण्यधीः / चारित्रिणो जगत्पूज्याः, पूज्यन्ते यत् सुभक्तितः // 47 // . संविग्नपाक्षिकसाधुओर्नु लक्षण सुद्धं सुसाहुधम्मं, कहेइ निंदइ य नियमायारं / सुतवसिआणं पुरओ, होई स वोमरायणीओ // 48 // वंदइ नवि वंदावेइ, किइकम्मं कुणइ कारए नेव / अत्तट्ठा नवि दिक्खइ, देइ सुसाहूणं बोहेउं // 49 // संविग्गोऽगुणवएसं न देइ, दुब्भासिय कडुविवागं जाणंतो। आ दुषमकालमा चारित्र नथी एम बोलनारनुं दर्शन पण . पाप माटे छे. अन्नाणदोसा पुण जे भणंति, न दुस्समाए चरणं खु अत्थि। निसामिअव्वं वयणं न तेसिं, पाधाय तेसिं खलु दंसणं पि।५०॥
