________________ 126 सुभाषितसूक्तरत्नमाला गात्रं संकुचितं गतिविगलिता दन्ताश्च नाशं गता, दृष्टिोम्यति रुपमेव इसते वक्त्रं च लालायते / वाक्यं नैव करोति बान्धक्जनः पत्नी न शुश्रूयते, धिक्कष्टं जरयाभिभूतपुरुषं पुत्रोऽप्यवज्ञायते // 9 // न सा जाइ न सा जोणि, न तं ठाणं न तं कुलं / न जाया न मुआ जत्थ, सव्वे जीवा अणंतसो // 10 // जाई एगं मुंचन्तो, अवरं जाइं तहेव गिण्हंतो। भमइ चिरमविरामं, भमरो व्य जीओ भवारामे // 11 // पंचेव य कोडीओ लक्खा, अडसट्ठि सहस्सनवनवइ / पंचसया चुलसीई, रोगाणं हुंति संखाओ // 12 // दुर्गः संसारमार्गो मरणमनियतं व्याधयो दुर्निवारा, दुष्प्रापा कर्मभूमिर्न खलु निपततामस्ति हस्तावलम्बः / इत्येवं संप्रधार्य प्रतिदिवसनिशं मानसे शुद्धबुद्धया, धर्मे चित्तं निधेयं नियतमतिगुणं वाञ्छता मोक्षसौख्यम् // 13 // पीय थणयच्छीरं, सागरसलिलाउ हुज्ज बहुययरं / संसारम्मि अणंते, माऊणं अन्नमन्नाणं // 14 // भ्राताऽसि तनुजन्माऽसि, वरस्यावरजोऽसि च / भ्रातृव्योऽसि पितृव्योऽसि, पुत्रपुत्रोऽसि चाऽभक ! // 15 // यश्च बालक ! ते पिता, स मे भवति सोदरः। पिता पितामहो भर्ता, तनयः श्वशुरोऽपि च // 16 //