________________ सम्यग्ज्ञानसूक्तानि पुंसश्च ताल्वादिरत: कथं स्यादपौरुषेयोऽयमिति प्रतीतिः // 5 // निकपच्छेदतापैश्च, सुवर्णमिव पण्डितैः। परीक्ष्य भिक्षवो ! ग्राह्यं, मद्वचो न तु गौरवात् // 6 // विषयप्रतिभासं चात्मपरिणतिमत्तथा। तत्त्वसंवेदनं चैव, ज्ञानमाहुमहर्षयः॥ 7 // याबद्दष्टरसक्षयाय नितरां नाहारलौल्यं जितं, सिद्धान्तार्थमहौषधेनिरुपमश्चों न जीर्णो हृदि / पीतं ज्ञानलबूदकं न विधिना तावत्स्मरोत्थो ज्वरः, शान्ति याति न तात्त्विकी हृदय ! हे ! शेषैरलं भेषजैः // 8 // क्रोधायुग्रचतुष्कपायचरणो व्यामोहहस्तः सखे !, गगटे पनिशातदीघदशनो दुरिमारोद्धरः। सज्ञानाडुशकौशलेन स महामिथ्यात्वदुष्टद्विपो, नीतो येन वशं वशीकृतमिदं तेनैव विश्वत्रयम् // 9 // चक्षुष्मन्तस्तु एवंह, ये श्रुतज्ञानचक्षुषा / सम्यक सदैव पश्यन्ति, भावान् हेयेतरान्नराः // 10 // तज्ज्ञानमेव न भवति, यस्मिन्नुदिते विभाति रागगणः / तमसः कुतोऽस्ति शक्ति-दिनकरकिरणाग्रतः स्थातुम् // 11 // तदधीतं श्रुतं येन, नैवात्मा नरके पतेत् / क्लेशाय सकलं शेषं, सर्वमेव विडम्बना // 12 // .. ..