________________ 176 / [ श्रीमदागमसुधासिन्धुः :: पश्चमो विभागः एवं वयासी-जप्पभिई च णं पएसी राया समणोवासए जाए तप्पभिई च णं रज्जं च जाव अंतेउरं च णं जणवयं च माणुस्सए य कामभोगे अणादायमाणे विहरइ 3 / तं सेयं खलु तव पुत्ता ! पएसि रायं केणइ सत्थप्पयोगेण वा जाव उद्दवित्ता सयमेव रजसिरिं कारेमाणे पालेमाणे विहरित्तए 4 / तए णं सूरियकंते कुमारे सूरियकताए देवीए एवं वुत्ते समाणे सूरियकताए देवीए एयमट्ठणो बाढाइ नो परियाणाइ तुसिणीए संचिट्ठइ 5 / तए णं तीसे सूरियकताए देवीए इमेयारूवे अज्झथिए जाव समुप्पज्जित्था-मा णं सूरियकंते कुमारे पएसिस्स रन्नो इमं रहस्सभेयं करिस्सइ त्ति कटु पएसिस्स रराणो छिद्दाणि य मम्माणि य रहस्साणि य विवराणि य अंतराणि य पडिजागरमाणी पडिजागरमाणी विहरइ 6 ॥सू० 202 // तए णं सूरियकंता देवी अन्नया कयाइ पएसिस्स रगणो अंतरं जाणइ असणं जाव खाइमं सव्ववत्थगंधमल्लालंकारं विसप्पजोगं पउंजइ, पएसिस्स रराणो राहायस्स जाव पायच्छित्तस्स सुहासणवरगयस्स तं विससंजुत्तं असणं वत्थं जाव अलंकारं निसिरेइ घातइ 1 / तए णं तस्स पएसिस्स रराणो तं विससंजुत्तं असणं पाहारेमाणस्स सरीरगंमि वेपणा पाउन्भूया उज्जला विपुला पगाढा ककसा कडुया फरुसा निठुरा चंडा तिव्वा दुक्खा दुग्गा दुरहियासा पित्तजर-परिगयसरीरे दाहवक्कंतिया वि विहरइ 2 // सू० 203 // तए णं से पएसी राया सूरियकताए देवीए अत्ताणं संपलद्धं जाणित्ता सूरियकताए देवीए मणसावि अप्पदुस्समाणे जेणेव पोसहसाला तेणेव उवागच्छइ पोसहसालं पमजइ उच्चारपासवणभूमि पडिलेहेइ दब्भसंथारगं संथरेइ दब्भमुंथारगं दुरूहइ पुरस्थाभिमुहे संपलियंकनिसन्ने करयलपरिग्गहियं सिरसावत्तं अंजलिं मत्थए त्ति कटु एवं वयासी-नमोऽत्थु णं अरहंताणं जाव संपत्ताणं 1 / नमोऽत्थु णं केसिस्स कुमारसमणस्स मम धम्मोवदेसगस्स धम्मायरियस्स, वंदामि णं भगवंतं तत्थ गयं इह गए, पाउस मे भगवं तत्थ गए इह गयं ति