Upmitibhav Prapancha Katha Part 01

SR No.: 004358
Original Sutra Author: N/A
Author: Chandrashekharvijay
Publisher: Kamal Prakashan
Total Pages: 306
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 9 MB

Page 210

ये केचिन्नरकं यान्ति, तस्य निर्देशकारिणः / स एव प्रगुणं मार्ग, तेषां दर्शयितुं क्षमः // 8 // ततो दृष्टोऽसौ मया दुष्टाशयो नरेन्द्रः, तत्पार्श्ववर्तिनी च विलोकिता सा जघन्यता महादेवी। तयोश्चाग्रतो वर्तमानो निर्वर्णितो मया तयोरेव चरणशुश्रूषाकरणपरायणः स मृषावादो राजदारकः / ततो विहितप्रतिपप्रिः स्थितस्तत्राहं कियन्तमपि कालं, महामोहविमोहितमानसेन च मया न लक्षितं तदा तेषां नगरराजेन्द्रमहादेवीदारकाणां सम्बन्धि स्वरूपं, गृहीतोऽपि परमबन्धुबुद्धया विशेषतः प्रतिपन्नो वयस्यतया मृषावादः, प्राप्तः प्रकर्षगतिं तेन सह प्रेमाबन्धः, दृष्टोऽसौ शरीरादभिन्नरूपतया, ततश्चानीतः स मया मृषावादः स्वस्थाने / . ततस्तेन सह ललमानस्य मे समुत्पद्यन्ते स्म मनसीदृशा वितर्काः, यदुतनूनं विदितसारोऽहमहमेव विचक्षणः / शेषः सर्वः पशुप्रायो, मुग्धबुद्धिरयं जनः // 1 // यस्य मे सर्वसंम्पत्तिकारको मित्रतां गतः। सर्वदाऽयं मृषावादः, स्नेहेन हृदि वर्तते // 2 // असद्भतपदार्थेऽपि, सद्बुद्धिं जनयाम्यहम् / सद्भुतमप्यसतं, दर्शयामि सुहृद्धलात् // 3 // कृतं प्रत्यक्षमप्युच्चैर्महासाहसमात्मना / वरमित्रप्रसादेन, लगयामि परे जने // 4 // चौर्य वा पारदार्य वा, कुर्वतोऽपि यथेच्छया / कुतोऽपराधगन्धोऽपि, मम यावदयं मुहृत् ? // 5 // स्वार्थसिद्धिः कुतस्तेषां ?, येषामेष न विद्यते / अतो मूर्खा अमी लोकाः, स्वार्थमंशो हि मूर्खता / / विग्रहेऽपि कचित्सन्धिं, सन्धावपि च विग्रहम् / मृषावादप्रसादेन, घटयामि यथेच्छया // 7 // यत्किञ्चिच्चिन्तयाम्यत्र, वस्तु लोकेऽतिदुर्लभम् / वरमित्रप्रसादेन, सर्व संपद्यते मम // 8 // मया पुण्यैरवाप्तोऽयमयमेव च मे सुहृत् / एष एव जगद्वन्धो, यथेष्टफलदायकः // 9 // ततोऽगृहीतसङ्केते ! मया मोहहतात्मना / कुविकल्पैमनस्तत्र, मृषावादे प्रतिष्ठितम् // 10 // तद्वशेन च येऽनाः , संपद्यन्तेऽतिदारुणाः / पुण्योदयप्रभावेण, ते यान्ति विलयं तदा // 11 // अहं तु तन्न जाने स्म, महामोहवशं गतः / ततस्तत्र मृषावादे, पश्यामि गुणमालिकाम् // 12 // एवं च वर्तमानस्य, वयस्यद्वययोगतः / कलाग्रहणकालो मे, संप्राप्तः क्रमशोऽन्यदा // 13 // ततस्तातेन संपूज्य, कलाचार्य विधानतः / तस्यार्पितोऽहं सद्भक्त्या, महानन्दपुरःसरम् // 14 // उक्तश्चाहं गुरुः पुत्र ! तवायं ज्ञानदायकः / अतः पादौ प्रणम्यास्य, शिष्यभावं समाचर // 15 // मयोक्तं तात ! मुग्धोसि, यो मामेवं प्रभाषसे / वराकः किं विजानीते, नूनमेष ममाग्रतः? // 16 // गुरुरन्यस्य लोकस्य, स्यादेष न तु मादृशाम् / अतो नाहं पताम्यस्य, पादयोः शास्त्रकाम्यया // 17 // केवलं भवतामनुरोधेन, गृह्णामि सकलाः कलाः / मदीयविनयो नूनमस्य स्यान्मातृलोहितम् // 18 // ततस्तातेन स प्रोक्तः, कलाचार्यों रहःस्थितः / आर्य ! मामकपुत्रोऽयं, गाढं मानधनेश्वरः॥१९॥ तदत्र भवता नास्य, दृष्ट्वाऽप्यविनयादिकम् / चित्तीद्वेगो विधातव्यो, ग्राहणीयश्च सत्कलाः // 20 // ततो विनयनम्रस्य, श्रुत्वा तातस्य जल्पितम् / यदादिशति राजेन्द्र, इत्याह स महामतिः // 21 // चिन्तितं च तदा तेन, कलाचार्येण मानसे / किलैष यावच्छास्त्रस्य, सद्भावं नावबुध्यते // 22 // यावच्च केलिबहुलां, बालतामनुवर्तते / अलीकगर्वितोष्मान्तस्तावदेवं प्रभाषते // 23 // यदा तु ज्ञातसद्भावः, शास्त्रार्थानां भविष्यति / तदा मदं परित्यज्य, स्वयं नम्रो भविष्यति ॥२४॥त्रिभिर्विशेषकम एवं निश्चित्य हृदये, कलाचार्यों महामतिः। ततः सर्वादरेणासौ, प्रवृत्तो ग्राहणे मम // 25 // इतश्चान्येऽपि तत्पार्च, बहवो राजदारकाः। प्रशान्ता विनयोयुक्ता, गृह्णन्ति सकला कलाः // 26 // यथा यथा च मे नित्यमादरं कुरुते गुरुः / तथा तथा वयस्यो मे, शैलराजो विवर्धते // 27 //