Upmitibhav Prapancha Katha Part 01

SR No.: 004358
Original Sutra Author: N/A
Author: Chandrashekharvijay
Publisher: Kamal Prakashan
Total Pages: 306
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 9 MB

Page 208

177 अये ! मामेष राजेन्द्रतनयः स्निग्धचक्षुषा / विलोकयति तन्नूनं, ममायं वर्तते वशे // 24 // ततो विस्मेरिताक्षोऽसौ, किलाहं स्नेहनिर्भरः / दर्शयनिति मे देहं, समालिङ्गति मायया // 25 // ततो मे मोहदोषेण, स्फुरितं निजमानसे / अहो भावज्ञताऽप्यस्य, त्रैलोक्यमतिवर्तते // 26 // तदिदानीं मया नैष, स्निग्धो बन्धुर्विचक्षणः / मोक्तव्यः क्षणमप्येवं, कृतश्चित्ते विनिश्चयः // 27 // ततस्तेन सहोद्यानकाननेषु दिने दिने / क्रीडतः सततं याति, कालो मे हृष्टचेतसः // 28 // न लक्षितं मया मोहविह्वलीभूतचेतसा / यथैव शैलराजो मे, परमार्थेन वैरिकः // 29 // ततो दिनेषु गच्छत्सु, मैत्री तेन विवर्धते / तत्प्रभावात्प्रवर्धन्ते, वितर्का मम मानसे // 30 // यथा ममोत्तमा जातिः, कुलं सर्वजनाधिकम् / बलं भुवनविख्यातं, रूपं भुवनभूषणम् // 31 // सौभाग्यं जगदानन्दमैश्वर्यं भुवनातिगम् / श्रुतं पूर्वभवाभ्यस्तं, परिस्फुरति मेऽग्रतः // 32 // मघवाऽपि पदं स्वीय, यद्यहं प्रार्थये ततः / ददात्येव न कार्य मे, लाभशक्तिरियं मम // 33 // ये चान्येऽपि तपोवीर्यधैर्यसत्त्वादयो गुणाः / ते मय्येव वसन्त्युच्चैर्विमुच्य भुवनत्रयम् // 34 // पदि वा-यस्येदृशेन मित्रेण, संजातो मम मीलकः / तस्य को वर्णयेल्लोके, गुणसम्भारगौरवम् ? // 35 // तथाहि-पुरुषस्य भवेत्तावत्सर्वस्यैकमिहाननम् / अयं बक्राष्टकेनैव, जयत्येव परं जनम् // 36 // तदेष शैलराजो मे, यस्य प्राप्तो वयस्यताम् / तस्य नास्ति जगत्यत्र, यन्न संपन्नमञ्जसा // 37 // ततोऽवलिप्तचित्तोऽहं, तां विकल्पपरम्पराम् / वर्धयन्नात्मनः सर्व, न्यूनं मन्ये तदा जनम् // 38 // ऊर्वीकृतनिजग्रीवो, नक्षत्राणि निमालयन् / अग्रतोऽपि न पश्यामि, मत्तवद्गन्धवारणः // 39 // आपू) भूरिवातेन, विततात्मा यथा दृतिः। ततोऽहं विचरामि स्म, निःसारो मदविह्वलः // 40 // चिन्तयामि न मे वन्द्यः, कश्चिदस्ति जगत्त्रये / यत एतद्गुणैः सर्वमधस्तान्मम वर्तते // 41 // को ममान्यो गुरुर्नूनमहमेव गुणैर्गुरुः / क एते देवसङ्घाता ? ये मत्तोऽपि गुणाधिकाः // 42 // ततोऽगृहीतसङ्केते ! तदाऽहं गर्वनिर्भरः / शैलस्तम्भसमो नैव, कस्यचित्प्रणतिं गतः // 43 // किं च-प्रणताशेषसामन्तकिरीटांशुविराजितम् / न नतं जातुचिद्भद्रे !, तातीय पादपङ्कजम् // 44 // अशेषजनवन्द्याऽपि, स्नेहनिर्भरमानसा / कदाचिदपि नैवाम्बा, मया नूनं नमस्कृता // 45 // ये केचिल्लौकिका देवा, याश्चान्याः कुलदेवताः / न ताः प्रणामकामेन, चक्षुषाऽपि मयेक्षिताः।४६॥ ततो मां तादृशं वीक्ष्य, शैलराजसमन्वितम् / वर्धमानं स राजेन्द्रो, मनसा पयचिन्तयत् // 47 // अहो मदीयपुत्रोऽयं, गाढं मानधनेश्वरः / तदस्य लोको यद्याज्ञां, लङ्घयेत कदाचन // 48 // ततोऽयं चित्तनिर्वेदान्मन्यमानोऽवधीरणाम् / मां विहाय कचिद्गच्छेत्तदिदं नैव सुन्दरम् // 49 // ज्ञापयित्वा नरेन्द्रादीन् , कुमारचरितं ततः / आज्ञाविधेयानस्योच्चैः, करोमि सकलानपि // 50 // एवं विचिन्त्य मे तातः, स्नेहनिर्भरमानसः / समस्तं तत्करोत्येव, यत्स्वयं परिचिन्तितम् // 51 // अथ ताताज्ञया सर्वे, नरेन्द्रा नतमस्तकाः / बालस्यापि ममात्यन्तं, किङ्करत्वमुपागताः // 52 // प्रधानकुलजाता ये, ये च विक्रमशालिनः / तेऽपि मां देव देवेति, ब्रुवाणाः पर्युपासते // 53 // यदहं वच्मि तत्सर्वो, राजलोकः कृतादरः। जय देवेतिलपन्नुच्चैः, शिरसा प्रतिपद्यते // 54 // किं चात्र बहुनोक्तेन ? तातोऽम्बा च सबान्धवा / वीक्षते सर्वकार्येष्वधिकं मां परमात्मनः // 55 // स च पुण्योदयस्तत्र, माहात्म्ये मम कारणम् / तथापि मोहदोषेण, मयेदं परिचिन्तितम् // 56 // अयं ममैष यो जातो, देवानामपि दुर्लभः / सर्वस्यास्य, प्रतापस्य, शैलराजो विधायकः // 57 //