Upmitibhav Prapancha Katha Part 01

SR No.: 004358
Original Sutra Author: N/A
Author: Chandrashekharvijay
Publisher: Kamal Prakashan
Total Pages: 306
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 9 MB

Page 167

अतो मनीषिभिस्त्यक्ते, देव ! नैवात्र युज्यते / स्थातुं विज्ञाततत्त्वानां, भवे भूरिभयाकरे // 5 // अन्यच्च देव ! सर्वेषामस्माकमपि साम्प्रतम् / दृष्ट्वा मनीषिणश्चित्तं, न चित्तं रमते भवे // 6 // यथैवास्य प्रभावेण, संजातश्चरणोद्यमः / अस्माकमेष निर्वाहं, तथा तेनैव यास्यति // 7 // ततोऽस्माननुजानीत, संसारोच्छेदकारिणीम् / येन भागवतीं दीक्षामङ्गीकुर्मः सुनिर्मलाम् // 8 // . नृपतिरुवाच-अहो विवेको युष्माकमहो गम्भीरचित्तता। अहो वचनविन्यासस्तथाऽहो सत्त्वसारता // 9 // साध्वध्यवसितं भद्रैः, साधु प्रोत्साहिता वयम् / साधु भोः क्षणमात्रेण, त्रोटितं भवपञ्जरम् // 10 // एवं सामान्यतस्तावत्, सर्वेषामभिनन्दनम् / कृत्वा प्रत्येकमप्याह, स राजा हर्षनिर्भरः // 11 // तत्र सुबुद्धिं तावदुवाच-सखे ! विदितसंसारस्वभावेन त्वया गृहे / इयन्तं तिष्ठता कालं, वयमेव प्रतीक्षिताः।१२। अन्यथा ते गृहे किं वा, स्यादवस्थानकारणम् ! को नाम राज्यलाभेऽपि, भजेच्चाण्डालरूपताम् // 13 // तत्साधु विहितं साधु, कृतोऽस्माकमनुग्रहः / एवमाचरता मित्र !, दर्शिता च सुमित्रता // 14 // , मध्यमबुद्धिं प्रत्याह-त्वमादावेव धन्योऽसि, यस्य सङ्गो मनीषिणा / नैव कल्पद्रुमोपेतो, नरोऽकल्याणमर्हति।१५/ अधुना चरितेऽप्यस्य, दधानेन मतिं त्वया / स्वभ्रातुनिर्विशेषेयं, दर्शिता तुल्यरूपता // 16 // तत्साधु विहितं भद्र !, यः पश्चादपि सुन्दरः। सोऽपि सुन्दर एवेति, यतो वृद्धाः प्रचक्षते // 17 // ततो मदनकन्दली प्रत्याह--सारं च सुकुमारं च, देवि ! काञ्चनपद्मवत् / तावकीनमिदं चित्तं, येनाङ्गीकृतमीदृशम् // प्रसिद्धा धर्मपत्नीति, यत्त्वं लोकोपचारतः। मम तत्सत्यतां नीतं, कर्तव्येन त्वयाऽधुना // 19 // तत्साधुविहितं देवि !, नासत्यत्र भवपञ्जरे / नियन्त्रितानां जीवानां, कर्तव्यमपरं वरम् // 20 // तथा-यैरभ्युपगता दीक्षा, तानन्यानपि भावतः / स राजा मधुरैरेवं, वाक्यैरानन्ध तोषतः // 21 // तद्यथा-धन्या यूयं महात्मानः, कृतकृत्या नरोत्तमाः। पैरभ्युपगता तूर्णं, सद्दीक्षा पारमेश्वरी // 22 // तच्चारू विहितं भद्रा !, युक्तमेतद्भवादृशाम् / यूयमेव परं लोके, निमिथ्या मम बान्धवाः // 23 // ततश्च-राजचिह्नार्पणाद्राज्ये, स्थापयित्वा सुलोचनम् / ततः कृतान्यकर्तव्यः, प्रविष्टो जिनमन्दिरे // 24 // . तत्र च-विहिताशेषकर्तव्याः, पूजयित्वा जगद्गुरुम् / आचार्येभ्यो निजाकूतं, ते सर्वेऽप्याचचक्षिरे / 25 / ततोऽभिनन्दितास्तेऽपि, सूरिभिः कलया गिरा / अलं विलम्बितेनात्र, संसार इति भाषिणा // 2 // ततः प्रवचनोक्तेन, विधिना धृतकल्मषैः / सर्वे ते क्षणमात्रेण, दीक्षिता गुरुभिर्जनाः // 27 // दीक्षितेभ्यो अथ संवेगवृद्धयर्थ, कल्पोऽयमिति वा क्षणम् / कृता समक्षं लोकस्य, सूरिभिर्धर्मदेशना // 28 // गुरूपदेशः तद्यथा-अनाद्यनन्तसंसारे, जन्ममृत्युभयाकरे / मौनीन्द्री दुर्लभा सत्वैः, प्रवज्येयं मुनिर्मला // 29 // यतः-तावद्दुःखान्यनन्तानि, तावद्रागादिसन्ततिः। प्रभवः कर्मणस्तावत्तावज्जन्मपरम्परा // 30 // विपदस्तावदेवैतास्तावत्सर्वा विडम्बनाः / तावदीनानि जल्पन्ति, नरा एव पुरो नृणाम् // 31 // तावद्दौर्गत्यसद्भावस्तावद्रोगसमुद्भवः / तावदेष बहुक्लेशो, घोरसंसारसागरः // 32 // यावनिःशेषसावधयोगोपरतिलक्षणा / एषा न लभ्यते जीवैः, प्रव्रज्याऽत्यन्तदुर्लभा // 33 // प्रसादाल्लोकनाथस्य, स्वकर्मविवरेण च / यदा तु सत्त्वर्लभ्येत, प्रव्रज्येयं जिनोदिता // 34 // तदा निधृय पापानि, यान्ति ते परमां गतिम् / अनन्तानन्दसंपूर्णी, निःशेषक्लेशवर्जिताम् // 35 // युग्मम् ततोऽमी ये पुरा प्रोक्ताः, सर्वेऽपि भवभाविनः / क्षुद्रोपद्रवसंघाता, दुरापास्ता भवन्ति ते // 36 // किं च-इहापि भो भवन्त्येव, प्रशमामृतपायिनः / प्रव्रज्याग्राहिणो जीवा, निर्बाधाः सुखपूरिताः // 37 // सा च भागवती दीक्षा, युष्माभिरधुना स्फुटम् / संप्राप्ता तेन संप्राप्त, यत्प्राप्तव्यं भवोदधौ // 38 //