Vairagyarati

SR No.: 004341
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramnikvijay Gani
Publisher: Yashobharti Jain Prakashan Samiti
Publication Year: 1969
Total Pages: 316
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 8 MB

Page 208

ग्लो० 451-507 ] वैराग्यरतिः। 133 चौरमित्रान्वितं ज्ञात्वा स्वामिनं बठरं गुरुम् / सर्वे माहेश्वरास्तत्ते विजहुर्देवमन्दिरम् // 479 // ततः सप्रसरैश्चौरैयोगशक्त्याऽस्य वर्द्धितः / उन्मादो बाढमायत्तं तत् कृतं शिवमन्दिरम् // 480 // मध्यापवरके धृत्वाऽभिभूतं तत्कुटुम्बकम् / मुदितं द्वारमेकोऽत्र स्थापितस्तस्कराग्रणीः // 481 // कृततालारवास्तस्याग्रतस्तं नाटयन्त्यथ / गायन्ति ते च ध्रुवकैर्गीतं ते स्फीतमानसाः // 482 // स्वकटम्बव्यतिकरं बठरः स्वां विडम्बनाम् / हरणं भवनढेस्तद्वैरितां च न वेत्ति सः // 483 // दिवा रात्रौ च सन्तुष्टश्चौरमध्ये स नृत्यति / विपुलास्तत्र च ग्रामे चत्वारः सन्ति पाटकाः // 484 // हीन-हीनतरौ द्वौ द्वौ श्रेष्ठ-श्रेष्ठतरौ तथा / क्षुधितो याचते भिक्षामथासौ बठरो गुरुः // 485 // ततस्तैरपितं तस्य तस्करैर्घटकर्परम् / भिक्षामटेत्यभिहितो मषीपुण्ड्कचर्चितः / / 486 // भिक्षार्थी तद्युतोऽथागात् स हीनतरपाटकम् / नर्त्तितोऽनुगृहं तत्र कृततालारवैः स तैः / / 487 // तत्संज्ञितैः षिङ्गलोकैस्तत्रासौ ताडितो भृशम् / यष्टि-मुष्टि-महालोष्टप्रहारैरतिदारुणैः // 488 // अनुभूय महादुःखं निर्गतः पाटकात् ततः / भिक्षाविवर्जितो भग्नकर्परस्तस्करैः सह // 489 / / तैः शरावं ततो दत्तमानीतो हीनपाटके / भिक्षां न लेभे तत्रापि बवा षिड्गजनैधृतः / / 490 // ततः शरावके भग्ने नीतस्तैः श्रेष्ठपाटके / दत्वा ताम्रमयं पात्रं भिक्षा तत्राश्नुतेऽल्पिकाम् // 491 // षिङ्गैर्देवगृहस्वामी तत्रापि स कदर्थ्यते / नीतो भग्ने ताम्रपात्रे स श्रेष्ठतरपाटके // 492 // राजतं भाजनं दत्तं तत्राऽसौ लभतेऽद्भुताम् / भिक्षा सुसंस्कृतां स्वामी कृतस्तैधूर्ततस्करैः // 493 // तं भौतं नाटयन्त्येवं पाटकेषु पुनः पुनः / तेषु ते तस्करास्तालारवगानपरायणाः // 494 / / भिक्षामात्रेण तुष्टात्मा स तु तां स्वविडम्बनाम् / न वेत्ति द्वेष्टि च स्तेनदोषौघकथकं जनम् // 495 // राजन् ! प्रदर्शितस्तुभ्यं स एष बठरो गुरुः / येनायं सदृशो लोकः स्वाभाविकसुखच्युतः // 496 // भूपं भावार्थजिज्ञासुं ज्ञात्वेत्युपनिनाय च / सूरि मोऽत्र संसारः सदाऽविचलितस्थितिः // 497 // ज्ञेयं स्वाभाविक रूपं जीवस्य शिवमन्दिरम् / सम्भृतं सुखसामाग्या भावरत्नौघपूरितम् // 498 // भौताचार्यश्च तत्स्वामी जीवः स्वाभाविका गुणाः / कुटुम्बं तस्य विज्ञेयं हितकारि मनोहरम् // 499 // उन्मत्तः कर्मयोगेनै जीवो नाद्रियते च तत् / भावरत्नभृतं वेत्ति रूपं स्वाभाविकं च न // 500 // चौरा रागादयो दोषा धूर्त्ता जीवस्य वञ्चकाः / तेन मित्रीकृताः कर्मोन्मादं संवर्धयन्ति ते // 501 // तस्य रूपं वशीकृत्य क्षिप्त्वाऽन्तस्तत्कुटुम्बकम् / मुद्रयन्ति मनोद्वारं सद्यस्ते नाट्यविद्यया // 502 // तेऽथ स्वाभाविक रूपं मुषित्वा तस्य मन्दिरम् / महामोहं बृहद्भूत चक्रुस्तत्र महीपतिम् // 503 // जीवं तस्याग्रतो हृष्टाः सोन्मादं नाटयन्ति ते / श्रूयतेऽसौ कलकलो गीततालारवोद्धतः // 504 // माहेश्वरास्तु ते ज्ञेयाः प्रबुद्धा ये जिनागमे / लोकस्य वारयन्त्येते रागादिस्तेनसङ्गतिम् // 505 // हितं न मन्यते वाक्यं स तू-मादेन विह्वलः / तत् तैः सारगुरुः प्रोक्तः सोऽज्ञत्वाद् बठरो गुरुः // 506 // जैनमाहेश्वरैस्तस्य त्यक्तं च शिवमन्दिरम् / रागादिचौरवशगं लोकभौतमवेत्य तम् // 507 // 1. लोकस्य // 2. 'न लोको ना // 3. लोकस्य व // 4. लोकं //