________________ प्रलो० 786-843 ] वैराग्यरतिः। गीयते सरसं गीतं कराब्जैरभिनीयते / विधीयते प्रियतमाऽधरबिम्बानुचुम्बनम् // 815 / / भीतयेव हियोन्मादाच्च्युतवस्त्रेषु लीयते / स्मराद् गाम्भीर्यपिण्डेन तापादिव विलीयते / / 816 // स्थीयते न विवेकेन व्यात्तवक्त्रेक्षणाद् भिया / मदेन वनितालोकसम्मदेनोपचीयते // 817|| लोलाक्षस्य लघुभ्राता' मत्तोऽथ रिपुकम्पनः / प्राणप्रियामथ रतिललितां स्वामनर्त्तयत् // 818 // तां नृत्यन्तीं प्रतापाग्ने,लामिव मनोभुवः / संक्षोभं प्राप लोलाक्षः सम्प्रेक्ष्य विततत्विषम् // 819 // गाढमध्युपपन्नोऽसौ स्थातुं शक्नोति न क्षणम् / निश्चेष्टं मदिरोन्मादादापानकमथाऽजनि // 820 // सर्वे प्रलुठिता लोकाः प्रवृत्ताश्छर्दयो मुहुः / आगताः सारमेयाश्च काकाश्चाशुचिकर्दमे // 821 // मैद्यमूर्छानिमग्नेऽथ प्रसुप्ते रिपुकम्पने / ग्रहीतुमैहत रतिललितां स्मरपीडितः // 822 // दृष्ट्वा प्रसारितौ बाहू तेनोत्फणफणिप्रभौ / भयध्वस्तसुरोन्मादा प्रवृत्ता सा पलायितुम् // 823 // लोलाक्षेण गृहीता च वन्येभेनेव हस्तिनी / विमोच्य तत्करं तेन धावन्ती सा पुनधृता // 824 // पुनर्विमोच्य साऽऽत्मानं प्रविष्टा चण्डिकागृहे / अथ पादुरभूद् द्वेषगजेन्द्रो राजशासनात् // 825 // स्वडिम्भरूपैः सहितः प्रकर्षण निरैक्षि सः / विमर्शः प्राह वत्साऽस्य साम्प्रतं पश्य चेष्टितम् // 826 // ततो द्वेषगजेन्द्रेण लोलाक्षः समधिष्ठितः / दध्यौ खड्नेन हन्म्येनां या मां त्यक्त्वा पलायिता // 827 // प्रविष्टः खड्गमुद्यम्य चण्डिकायतनेऽथ सः / चण्डिका तेन तबुद्धया मदान्धेन विदारिता / / 828 // बहिनिरीयाऽथ रतिललिता कृतपूस्कृतिः / तां वार्ता कथयामास विबोध्य रिपुकम्पनम् // 829 // सोऽपि द्वेषगजेन्द्रेणाधिष्ठितो दयितागिरा / सतिरस्कारमाह्वास्त लोलाक्षं दुष्टचेष्टितम् // 830 // जातः कोलाहलो भूयान् सन्नद्धं निखिलं बलम् / अयुध्यन्तान्धयुद्धेन सुरोन्मत्ता मिथो भटाः // 831 // द्विपैदिपा हयास्ताक्ष्यरुष्टैरुष्ट्राः खराः खरैः / चूर्णिताः शतशस्तत्र कातरैरपि कातराः // 832 // अकाण्डबहुसम्म>स्थितशोणितधारया / तदा बभूव मयेन तर्पिता चण्डिकेव भूः // 833 // लग्नौ द्वौ खड्गयुद्धेन लोलाक्ष-रिपुकम्पनौ / जघानाऽथ महाक्रोधाल्लोलाक्षं रिपुकम्पनः // 834 // विमर्शश्च प्रकर्षश्च दृष्ट्वा तं घोरविप्लवम् / प्रविष्टौ नगरे तत्र स्थितौ स्थाने भयोज्झिते // 835 / / विमर्शः प्राह वत्सेदं दृष्टं द्वेषविजृम्भितम् / ध्रुवं पर्यवसानं स्यादीदृशं मद्यपायिनाम् // 836 // मचं मूलमवद्यानां मधं पुण्यदुमानलः / मद्यं सद्गुणपुष्पाणां म्लानावातपसंज्वरः // 837 // मद्यं च पारदायं च यो न त्यजति दुर्मतिः / स लोलाक्ष इव क्षीबः क्षयं याति न संशयः // 838 // प्रकर्षः प्राह वाक्यं ते प्रमाणं नात्र संशयः / तयोः सुखं विचरतोर्गताः केऽप्यथ वासराः // 839 // दृष्टस्ताभ्यां नृपावाससमीपे पुरुषोऽन्यदा / प्रकर्षोऽथाऽवदन् मिथ्याभिमानो ह्येष मातुल ! // 840 // इहागतः कुतो हेतोः पुराद् राजसचित्ततः / विमर्शोऽवददाहूतो महामोहेन खल्वयम् // 841 // मकरध्वजराज्यस्य स प्रसादेन भूतये / साम्प्रतं यात्युपरिपु कम्पनावासमेष च // 842 // अयं राज्येऽभिषिक्तोऽस्ति लोलाक्षे निहते यतः / प्रेषितः स्वामिना मिथ्याभिमानोऽप्यस्य सद्मनि / / 843 // 1. ता सोन्मादो रिपु // 2. लोलाक्षोऽथ सुरोन्मादात् प्रसुप्ते //